Genel Bilgi
Anjiostrogylosis, (sıçan akciğer kurdu enfeksiyonu) endemik olarak görülen zoonotik gıda kaynaklı, hatta yıkanmamış meyve ve sebzeleri tükettikten sonra ortaya çıkabilen bir hastalıktır.
Güneydoğu Asya ve Pasifik Adaları Angiostrongylus pulmoner nematodunun neden olduğu cantonensis. Enfeksiyon, sebzelerde bulunan bulaşıcı larvaların yutulması veya çiğ ve az pişmiş salyangozlarda, midye salyangozlarında, kara yengeçlerinde, tatlı su yengeçlerinde karides, kurbağa ve kertenkele yenilmesiyle ilişkilidir. Enfeksiyonun ana özelliği eozinofilik menenjittir; ateş, baş ağrısı, halsizlik, yorgunluk, rinit ile klinik olarak kendini gösteren serebral, bulanık ve çift görme, öksürük, boyun tutulması, enterit ve kabızlık nematodların bağırsaklardan akciğerlere, merkezi sisteme hareketinden kaynaklanan parasteziler sinir sistemi ve gözlere ulaşarak belirtileri başlatır. Şiddetli, tedavi edilmeyen vakalarda koma ve ölüm meydana gelebilir. Sıklıkla enfeksiyon, tedavi veya ciddi sonuçlar olmaksızın düzelir, ancak ağır parazit yükü olan durumlarda, enfeksiyon çok şiddetli olabilir.
Genetik Değişiklikler/Etken Faktörler
A.cantonensis’in birçok vektörü vardır, en yaygın olanı , Pasifik adalarındaki dev Afrika kara salyangozu ( Achatina fulica ) ve Tayland ve Malezya’daki Pila cinsinin salyangozları dahil olmak üzere birkaç salyangoz türüdür . Altın elma salyangozu A. canaliculatus , Çin’deki en önemli vektördür. Tatlı su karidesleri, yengeçler veya diğer paratenik veya taşıma konakları da vektör olarak hareket edebilir. İnsanlar tesadüfi konakçılardır; larvalar insanlarda çoğalamaz ve bu nedenle insanlar A. cantonensis yaşam döngüsüne katkıda bulunmazlar.
Sıçan akciğer kurdu olan nematod (yuvarlak kurt) Angiostrongylus cantonensis , insan eozinofilik menenjitinin en yaygın nedenidir.
Belirti ve Semptomlar
Enfeksiyon ilk önce yavaş yavaş yükselerek ilerleyen ateş, şiddetli karın ağrısı, bulantı, kusma ve halsizlik, daha sonra merkezi sinir sistemi (CNS) semptomları ve boynun şiddetli baş ağrısı ve sertliği ile kendini gösterir. CNS semptomları hafif bilişsel bozukluk ve yavaş reaksiyonlarla başlar ve çok şiddetli bir formda genellikle bilinç kaybına ilerler.
Göz istilası belirtileri arasında görme bozukluğu, ağrı, keratit ve retina ödemi bulunur . Solucanlar genellikle ön odada ve vitrözde görülür ve bazen cerrahi olarak çıkarılabilir.
Kuluçka süresi :
İnsanlarda kuluçka dönemi enfeksiyondan sonra genellikle 1 haftadan 1 aya kadardır ve 47 güne kadar uzayabilir. Bu aralık değişir, çünkü insanlar ara konakçıdır ve yaşam döngüsü bir sıçanda olduğu gibi tahmin edilebilir şekilde devam etmez.
Görsel 1, kaynak: Sol: Sıçan akciğerlerinden iki Angiostrongylus erişkin kadın iyileşti. Her iki solucanda görülen ayırt edici, sarmal desen beyaz uterus tüpleri ve kırmızı, kan dolu bağırsak tarafından yaratılır. Sağ: Angiostrongylus cantonensis üçüncü evre (L3), bir sümüklübeden enfektif larva. Diferansiyel girişim kontrast (DIC) mikroskobu altında yakalanan görüntü.
Genetik Görülme Sıklığı
Genetik bir bilgi bulunmamaktadır. A. cantonensis ve vektörleri Güneydoğu Asya ve Pasifik Havzası’na endemiktir. Küreselleşme gittikçe daha fazla yere yayılmasına ve daha fazla gezgin parazitlerle karşılaştıkça enfeksiyon giderek daha önemli hale geliyor. Parazitler muhtemelen gemilerde kaçak yol olarak seyahat eden sıçanlardan ve endemik alanların dışında salyangoz vektörlerinin sokulmasıyla etkili bir şekilde seyahat ederler.
Parazit endemik bölgelerin dışında nadiren görülür ve bu durumlarda hastalar genellikle endemik bir bölgeye seyahat öyküsü vardır.
Kalıtım Paterni/Deseni
Kalıtsal hastalıklar grubunda değildir. (Orphanet classification of rare infectious diseases) Orphanet’in Bulaşıcı hastalıklar sınıflandırma grubunda yeralmaktadır.
Teşhis Yöntemleri ve Tedavi
Teşhis
Angiostrongyliasis’in teşhisi, angiostrongylus larvalarının kendilerini gösterme zorluğu nedeniyle karmaşıktır ve genellikle eozinofilik menenjitin varlığına ve salyangoz konakçılarına maruz kalma öyküsüne dayanarak yapılır. Eozinofilik menenjit genellikle BOS’ta > 10 eozinofil / μL veya toplam BOS lökosit sayısında en az% 10 eozinofil içeren bir menenjit olarak karakterize edilir . Beyin omurilik sıvısında bulunan veya cerrahi olarak gözden çıkarılan solucanlar Angiostrongyliasis’i teşhis etmek için tanımlanabilir.
Lomber ponksiyon her zaman menenjit şüphesi olan durumlarda yapılmalıdır. Eozinofilik menenjit vakalarında, BOS’ta bulunduklarında bile nadiren solucanlar üretecektir, çünkü sinirlerin sonuna yapışmaya eğilimlidirler.
BT veya MRG’de hem gri hem de beyaz cevher invazyonlu beyin lezyonları görülebilir. Bununla birlikte, MRG bulguları sonuçsuz olma eğilimindedir ve genellikle spesifik olmayan lezyonlar ve ventriküler genişlemeyi içerir. Bazen göç eden solucanlar tarafından üretilen bir kanama vardır ve teşhis değeri vardır.
Yüksek eozinofilleri olan hastalarda seroloji, başka bir parazit ile enfeksiyondan ziyade Angiostrongylias tanısını doğrulamak için kullanılabilir.
En kesin tanı her zaman BOS veya gözde bulunan larvaların tanımlanmasından kaynaklanır, ancak bu nadirlik nedeniyle yukarıdaki testlere dayanan bir klinik tanı büyük olasılıkla vardır.
Tedavi
Angiostrongiliyazis için gelişme aşamasında hiçbir aşı yoktur.
Bireyler için öneriler
Endemik bölgelerde enfeksiyondan kaçınmak için ;
- Salyangoz ve tatlı su karidesleri gibi pişmemiş vektörlerin tüketiminden kaçının
- Vektörlerle kirlenmiş olabilecek açık kaynaklardan içme suyundan kaçının
- Küçük çocukların canlı salyangozlarla oynamasını veya yemesini önleyin
Anjiyostrongiliyazis tedavisi iyi tanımlanmamıştır, ancak çoğu strateji solucanları öldürmek için anti-parazitiklerin, solucanlar ölürken iltihabı sınırlayan steroidlerin ve menenjit semptomlarını yönetmek için ağrı kesici ilaçların bir kombinasyonunu içerir.
Semptomatik tedavi, bulantı, kusma, baş ağrısı ve bazı durumlarda sinir hasarı veya kas atrofisine bağlı kronik ağrı gibi belirtiler için endikedir.
İnsanlara yapılan en iyi öneri, yiyeceğiniz çiğ ürünleri iyice yıkayın, ellerinizi yıkayın, salyangoz veya sümüklü böcek veya fare yemeyin.
Hastalığın Diğer İsimleri
Sıçan akciğer kurdu hastalığı,
Kaynak