Kategoriler
YAYIN YUKLENDI

STRONGİLOİDES

Diğer İsimler                                     

  • Kıl Kurdu Enfeksiyonu                                                              

   Genel Tanım

 Strongyloidiasis , yuvarlak kurt Strongyloides stercoralis’in (S. stercoralis) neden olduğu parazitik bir hastalıktır. İnsanlar, solucanlarla kontamine olmuş toprakla temas ettiklerinde enfeksiyonu yakalarlar.  Sıklıkla semptom görülmezken, karın ağrısı, öksürük, ishal, döküntü, nedensiz kilo kaybı ve kusma görülebilir. Enfeksiyon, ivermektin gibi anti-solucan ilaçlarıyla tedavi edilir . Strongiloides tropikal ve alt tropikal bölgelerde bulunur, aynı zamanda güney ABD dahil ılıman bölgelerde bulunabilir.

  Klinik Tanım

 Akut enfeksiyon, serpiginous ürtikeryal döküntü, öksürük, nefes darlığı, gastrointestinal semptomlar (ağrı ve yumuşak dışkı dahil) ve kutanöz, alerjik belirtiler ile karakterizedir; ancak enfekte olmuş kişilerin yarısından fazlası asemptomatik kalmaktadır. HTLV1 enfeksiyonu gibi alta yatan başka hastalığı olan veya kortikosteroidler veya immünosüpresif tedavi gören hastalarda Strongyloid hiperinfeksiyon sendromu (SHS) ortaya çıkabilir ve sıklıkla sepsis, şok ve akut solunum sıkıntısı sendromu ile sonuçlanır. Solunum, gastrointestinal, kutanöz ve nörolojik semptomlar değişken yoğunluklarda görülür, ancak SHS’nin ayırt edici özelliği organ yetmezliğinin şiddetidir.

 Belirtiler

 Akut ve kronik strongyloidiasis asemptomatik olabilir. Akut strongiloidiazisinin , ilk belirtisi larvanın cilde girdiği yerinde bir kaşıntı, eritemli döküntü olabilir. Larvalar akciğerlerden ve trakeadan göç ettikçe öksürük gelişebilir. Gastrointestinal sistemdeki larvalar ve yetişkin solucanlar karın ağrısı, ishal ve anoreksiye neden olabilir.

 Kronik strongyloidiasis , otoenfeksiyon nedeniyle yıllarca sürebilir. Asemptomatik olabilir veya gastrointestinal, pulmoner ve / veya kutanöz semptomlarla karakterize edilebilir. Gastrointestinal şikayetler karın ağrısı ve aralıklı ishal ve kabızlığı içerir. Açık gastrointestinal kanama oluşabilir ve nadiren dışkıda kan testleri pozitif olabilir. Semptomlar ülseratif kolit , diğer kronik malabsorpsiyon nedenleri veya duodenal tıkanıklığın semptomları ile devam edebilir .Ağır enfeksiyonlarda, otoenfekte larvalar akciğerlerden geçerken öksürük, hırıltılı solunum ve eozinofili ile Löffler sendromuna neden olabilmesine rağmen, akciğer semptomları nadirdir . Semptomlar alerjik astım veya kronik obstrüktif akciğer hastalığına (KOAH) yönelebilir.

Patofizyolojisi                                                          

 Strongyloides erişkin kurtları, duodenum ve jejunumun mukozasında ve submukozasında yaşar. Serbest bırakılan yumurtalar, rabditiform larvaları serbest bırakarak bağırsak lümeninde yumurtadan çıkarlar. Larvaların çoğu dışkıda atılır. Toprakta birkaç gün sonra, bulaşıcı filariform larvalara dönüşürler. Kıl kurtları gibi , Strongyloides larvaları insan derisinden girebilir, kan dolaşımı yoluyla, kılcal damarlardan geçerek, solunum yollarından akciğerlere ulaşabilir, yutulabilir ve yaklaşık 2 hafta içinde olgunlaşarak bağırsağa ulaşır. Toprakta, insanlarla temas etmeyen larvalar, larvaları insan bir konakçıya tekrar girmeden önce birkaç nesil üreyebilen serbest yaşayan yetişkin solucanlara olgunlaşır.

  Epidemiyolojisi

 Dünya çapında 30 ila 60 milyon insanı etkilemektedir ve Afrika, Batı Hint Adaları, Orta ve Güney Amerika, Hint Okyanusu bölgesi, Güney Doğu Asya gibi alt tropikal bölgelere endemiktir.

  Etolojisi

 2.5 mm uzunluğunda olan dişi nematodlar, insanların ince bağırsağında yaşar. Yumurtalar, larvaların dışkılarla atılması için ince bağırsağın kapağına yerleştirilir. Nemli zeminde, bu larvalar bulaşıcı aşamalarına doğrudan veya cinsel üreme aşamasından sonra ulaşır. Bu bulaşıcı formda cilde doğrudan nüfuz edebilirler. Bulaşıcı aşamaya doğru evrim, bazı durumlarda gözlenen uzun parazitoz süresini (30 yıldan fazla) açıklayan sindirim sistemi içinde de gerçekleşebilir.

  Teşhis

  • Dışkı veya duodenal  dahil örneklerin mikroskobik incelemesi ve hiperinfeksiyon sendromunda bronşiyal yıkama, balgam veya diğer vücut sıvılarıyla larvaların tanımlanması
  • Antikorlar için enzim-immüno analizi

 Tek bir dışkı örneğinin mikroskobik incelemesi, komplike olmayan Strongyloides enfeksiyonlarının yaklaşık% 25’inde larvaları tespit eder . Konsantre dışkı örneklerinin tekrar tekrar incelenmesi hassasiyeti artırır; en az 3 ve en fazla 7 dışkı örneği önerilir. Özel dışkı inceleme yöntemleri hassasiyeti arttırır. Bunlar arasında besin agar plaka kültürü, Baermann huni tekniği ve Harada-Mori filtre kağıdı tekniği bulunmaktadır.

 Hiperinfeksiyon sendromunda filariform larvalar dışkı, duodenal içerisinde, balgam ve bronşiyal yıkamalarda ve nadiren beyin omurilik sıvısında (BOS), idrar, plevral veya asit sıvısında bulunabilir. Akciğer dokusunun biyopsilerinde veya diğer organların dokularında da görülebilirler. Akciğer x-rayleri yaygın interstisyel infiltratlar, konsolidasyon veya apse gösterebilir.

 Serumdaki anti-strongiloid antikorlarını tanımlamak için birkaç bağışıklık tanısı testi mevcuttur. Daha büyük hassasiyeti ( > % 90) nedeniyle enzim immünolojik testi (EIA) önerilir . Serum IgG antikorları yaygın yayılmış strongiloidiazisi olan immün sistemi baskılanmış hastalarda bile tespit edilebilir, ancak saptanabilir antikorların yokluğu enfeksiyonu dışlamaz. Filariasis veya diğer nematod enfeksiyonları olan hastalarda çapraz reaksiyonlar yanlış pozitif testlere neden olabilir. Antikor testi sonuçları, anlık enfeksiyonu geçirilmiş enfeksiyondan ayırt etmek için kullanılamaz. Pozitif bir test, parazitolojik tanı koymaya yönelik çabaların sürdürülmesini gerektirir.

 Serolojik izleme faydalı olabilir çünkü başarılı kemoterapiden sonraki 6 ay içinde antikor seviyeleri düşer.

 S. stercoralis tanısı için polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) tabanlı yöntemler geliştirilmektedir.

 Eozinofili sıklıkla bulunur, ancak kortikosteroidler veya sitotoksik kemoterapötik ilaçlar gibi ilaçlar tarafından bastırılabilir.

  Tedavi

  • Ivermektin
  • Alternatif olarak, albendazol

 Strongiloidiazisi olan tüm hastalar tedavi edilmelidir. İvermektin ile tedavi oranı albendazole göre daha yüksektir.

 Ivermectin 200 mcg / kg, 2 gün boyunca günde bir kez oral olarak, karmaşık olmayan enfeksiyon için kullanılır ve genellikle iyi tolere edilir. İvermektin ile tedaviden önce hastalar, Loa Loa endemiğinin bulunduğu Afrika’nın merkez bölgelerine seyahat etmişlerse, Loa Loa tanı testi uygulamalıdır çünkü ivermektin , loiasis ve yüksek mikrofilaryal hastalarda ciddi reaksiyonlara neden olabilir. Albendazol 400 mg, 7 gün boyunca günde iki kez oral yoldan, kuvvetliloidiazisin tedavisi için bir alternatiftir.

 İmmün sistemi baskılanmış hastalar balgam ve / veya dışkı 2 hafta boyunca negatif olana kadar uzun süreli tedavi gerektirir. Bazen tekrarlanan tedavilere ihtiyaç vardır. Oral ilaç verilemeyen ağır hastalarda, ivermektinin rektal preparatları  veya veteriner deri altı formülasyon ivermektini kullanılmıştır.

 Strongiloidiazili hastalarda hiperinfeksiyon sendromu yaşamı tehdit eden bir tıbbi acil durumdur. İbitmektin 200 mcg / kg oral olarak günde bir kez rahabditiform ve filariform larvalar için balgam ve dışkı incelemeleri 2 hafta boyunca negatif olana kadar devam eder. Geniş spektrumlu antibiyotikler, bağırsaktan larva istilası ile ilişkili eş zamanlı polimikrobiyal bakteriyel enfeksiyonları tedavi etmek için kullanılır.

 Strongyloidiasis tedavisinden sonra, 2 ila 4 hafta sonra tekrarlanan dışkı muayeneleri ile tedavi belgelenmelidir. Dışkı pozitif kalırsa, yeniden tedavi belirtilir.

  Prognoz

 Tedavi edilmezse yaşam boyu enfeksiyon mümkündür. Çoğu hasta kronik hastalıklarda bile asemptomatik kalır, ancak prognoz komplikasyonların gelişimine bağlıdır. Yaygın enfeksiyon vakaların% 60-70’inde ölümcüldür.

   Kaynaklar