Paget hastalığı, kemiklerin normalden daha büyük ve daha zayıf gelişmesine sebebiyet veren bir hastalıktır. Bu hastalıktan etkilenmiş kemikler, şekilsiz olabilir veya kolayca kırılabilirler.
Paget hastalığının klasik formu genelde orta yaş ve sonrasında ortaya çıkar. Genelde bir veya birkaç kemikte meydana gelir ve diğer kemiklere yayılmaz. Bu hastalık genelde omurga, leğen kemiği, kafatası ve bacakları etkilese de vücuttaki herhangi bir kemik de bu hastalıktan etkilenebilir.
Paget hastalığıyla yaşayan birçok insan kemik anormallikleriyle ilgili herhangi bir belirti yaşamaz. Hastalık genelde röntgen veya laboratuvar testleriyle beklenmedik şekilde teşhis edilir. Semptom gelişen kişilerde ağrı yaşama olasılığı yüksektir. Etkilenen kemiklerin kendileri ağrılı olabilir veya yakındaki eklemlerde artrite bağlı olarak ağrıya neden olabilir. Artrit; özellikle bacaklardaki ağırlık taşıyan kemiklerin bozulması eklemlerde aşınmaya ve yıpranmaya neden olduğunda ortaya çıkar. Artrit sıklıkla bu hastalığı olan insanlarda diz ve kalçaları etkiler.
Bu hastalığın diğer komplikasyonları, hangi kemiklerin etkilendiğine bağlıdır. Hastalık kafatasının kemiklerinde ortaya çıkarsa, büyümüş bir baş, işitme kaybı, baş ağrıları ve baş dönmesi meydana gelebilir. Hastalık omurgadaki kemikleri etkiliyorsa, hissizlik ve karıncalanma (sıkışmış sinirlerden dolayı) ve anormal omurga eğriliğine neden olabilir. Bacak kemiklerinde hastalık yorgun bacaklara ve yürüme güçlüğüne neden olabilir.
Osteosarkom olarak adlandırılan nadir bir kemik kanseri türü, Paget kemik hastalığıyla ilişkilendirilmiştir. Bu kanser türü, muhtemelen bu hastalığa yakalanmış 1.000 kişide 1’den az oluşur.
Kemikte erken başlangıçlı Paget hastalığı, hastalığın kişinin yirmi yaşlarındaki hastalığının daha az görülen formudur. Özellikle kafatası, omurga ve kaburgaları (eksenel iskelet) ve ellerin küçük kemiklerini etkileme ihtimalinin daha yüksek olmasına rağmen, hastalığın klasik formdaki özelliklerine benzemektedir. Bozukluğun erken ortaya çıkmış biçimi aynı zamanda yaşamın erken zamanlarında meydana gelen işitme kaybıyla ilişkilidir.
Klasik Paget kemik hastalığı ABD’de 40 yaşından büyük insanların yaklaşık yüzde 1’inde görülür. Bilim adamları, bu ülkede yaklaşık 1 milyon kişinin hastalığı olduğunu tahmin ediyor. Batı Avrupa mirasındaki en yaygın olanıdır.
Kemikte erken başlangıçlı Paget hastalığı çok daha seyrektir. Bozukluğun bu formu yalnızca birkaç ailede bildirildi.
Genetik ve çevresel faktörlerin bir kombinasyonu muhtemelen Paget’in kemik hastalığına neden olur. Araştırmacılar, bozukluğun riskini arttıran çeşitli genlerde değişiklikler tespit ettiler. Bazı virüslü enfeksiyonlar da dahil olmak üzere diğer faktörler, hastalığı risk altındaki kişilerde tetiklemeye dahil olabilir. Bununla birlikte, genetik ve çevresel faktörlerin Paget hastalığının kemik gelişimi üzerindeki etkisi net değildir.
Araştırmacılar, Paget hastalığının kemikle üç gen varyasyonunu saptadı: SQSTM1, TNFRSF11A ve TNFRSF11B. SQSTM1 genindeki mutasyonlar, klasik Paget hastalığının genetik nedeni olup ailelerde kovuşturulan vakaların yüzde 10 ila 50’sini ve ailede hastalığın hikayesi bulunmayan vakaların yüzde 5 ila 30’unu oluşturmaktadır. TNFRSF11B genindeki varyasyonlara göre, özellikle kadınlarda klasik bozukluk riski artıyor gibi görünmektedir. TNFRSF11A mutasyonları, kemiğin erken başlangıçlı Paget hastalığına neden olur. SQSTM1, TNFRSF11A VE TNFRSF11B genleri, eski kemiğin bozulduğu ve yerine yeni kemik oluşturulduğu normal bir süreç olan kemi redomelinginde rol oynar. Kemikler sürekli yenilenmekte ve kemiklerin güçlü ve sağlıklı kalmasını sağlamak için süreç dikkatle kontrol edilmektedir. Kemik Paget hastalığı kemik remodeling sürecini bozar. Etkilenmiş kemik anormal olarak parçalanır ve normalden çok daha hızlı değiştirilir. Yeni kemik dokusu büyüdükçe, normal kemikten daha büyük, daha zayıf ve daha az organize olur. Kemik yenilenmesiyle ilgili bu problemlerin bazı kemikleri neden etkildiği bilinmiyor, ancak bu hastalığı olan kişilerde diğer kemikleri etkilemiyor.
Araştırmacılar bir kişinin kemik Paget hastalığının gelişme olasılığını etkileyebilecek ek genler araştırıyor. Araştırmalar, kromozom 2, kromozom 5, ve kromozom 10’un belirli bölgelerindeki genetik değişikliklerin hastalık riskine katkıda bulunduğu görüşündedir. Bununla birlikte, bu kromozomlardaki ilişkili genler tanımlanmamıştır.
Klasik Paget kemik hastalığının tüm vakalarının yüde 15 ila 40’ında, bozukluğun otozomal geçiş kalıpları vardır. Otozomal dominant kalıtım, her hücrede değiştirilmiş bir genin bir kopyasının olması, bozukluğa neden olmak için yeterlidir.
Kalan vakalarda, klasik Paget hastalığının kalıtım kalıbı belirsizdir. Hastalığa sahip çoğu insanın ailesi hastalığın hikayesine sahip değildir, ancak bazen ailelerde kümelenmektedir. Araştırmalar, klasik Paget kemik hastalığına yakalanmış insanların yakın akrabalarının, hastalığı olmayan bir akraba sahibi olmyan kişiye göre hastalığa yakalanma olasılığının 7 ila 10 kat daha fazla olduğunu ortaya koyuyor.
Kemikte erken başlangıçlı Paget hastalığı, otozomal dominant bir kalıptan miras kalır. Bozukluğun bu şekli olan insanlarda, her bir hücrede TNFRSF11A geninin bir değiştirilmiş kopyasının olması hastalığa neden olmaya yeterlidir.