Genel Bilgi
Gorham-Stout hastalığı (kaybolan kemik hastalığı) (GSD), lenfatik damarların çoğalması ve genişlemesi ile ilişkili nadir bir masif osteoliz hastalığıdır. GSD vücuttaki herhangi bir kemiği etkileyebilir ve monostotik veya poliostotik olabilir. Tıp literatüründe kaybolan kemik hastalığı, masif osteoliz olarak da bilinen Gorham-Stout hastalığı (GSD), ilerleyici kemik kaybı (osteoliz) ile karakterize nadir bir kemik bozukluğudur ve lenfatik damarların aşırı çoğalması (proliferasyonu). Etkilenen bireyler, ilerleyen kemik yıkımı ve emilimine maruz kalırlar. Birden fazla kemik tutulabilir.
GSD her yaşta ortaya çıkabilir, ancak genellikle çocuklarda ve genç yetişkinlerde (ortalama 13 yıl) teşhis edilir. GSD vücuttaki herhangi bir kemiği etkileyebilir, ancak en yaygın olarak kaburgaları, ardından kafatası, klavikula ve servikal omurga etkiler. Etkilenen diğer alanlar arasında maksillofasiyal kemikler (çoğunlukla çene kemiği), sternum, humerus, el, femur ve ayak bulunur. GSD monostotik veya poliostotik olabilir ve semptomlar etkilenen vücut bölgelerine göre değişir. En yaygın semptom lokalize ağrıdır. Etkilenen uzuvların şişmesi, zayıflığı ve fonksiyonel bozukluğu da fark edilir. Dentoalveoler bölgede hareketli dişler, malokluzyon, mandibular sapma ve kemik deformitesi görülebilir. Torasik tutulumu olan hastalar solunum sıkıntısı (şilotoraksın neden olduğu) gösterebilir. Vertebral tutuluma sekonder şiddetli nörolojik defektler ve felç de gözlenir. Servikal omurga veya kafatasının hastalığı olan hastalarda beyin omurilik sıvısı sızıntısı gelişebilir. GSD, bir kemik kırılmasından sonra (spontan veya küçük travmadan sonra) bulunabilir.
Görsel 1 kaynak: https://ars.els-cdn.com/content/image/1-s2.0-S2090506816300148-gr1.jpg
Genetik Değişiklikler/Etken Faktörler
GSD etiyolojisi hala anlaşılması güçtür. Patolojik süreç, kemiğe bitişik veya kemik içindeki endotel kanallarının iyi huylu vasküler proliferasyonu olup kemik trabekülünün aşırı incelmesine, osteoklast aracılı rezorpsiyona ve kemiğin fibröz doku ile değiştirilmesine yol açar. Doku örnekleri lenfatik endotel hücre markerleri için pozitif test eder, bu da GSD’nin düzensiz lenfanjiyogenez içeren bir hastalık olduğunu düşündürür.
Kemik kaybı (osteoliz) enfeksiyon, inflamasyon, kanser ve bazı endokrin bozuklukları içeren çeşitli farklı durumlardan kaynaklanabilir. GSD’nin ayırıcı tanısında Hajdu-Cheney sendromu, Paget hastalığı, romatoid artrit, fibröz displazi, Langerhans hücre histiyositozu, Winchester sendromu, karpal tarsal osteoliz, idiyopatik multisentrik osteoliz, nefropatili multisentrik osteoliz ve eozopozizofizozit yer alır . (Bu bozukluklar hakkında daha fazla bilgi için, Nadir Hastalık Veritabanında arama teriminiz olarak belirli bir bozukluk adı seçin.)
Genelleştirilmiş lenfatik anomali (daha önce lenfanjiyotoz olarak bilinen GLA) GSD ile yakından ilişkilidir. GLA hastaları multifokal lenfatik malformasyonlara sahiptir. Bu malformasyonlar kemikte mevcut olabilir, ancak GSD’de görüldüğü gibi kortikal kemik kaybına neden olmaz.
Belirti ve Semptomlar
Gorham’ın yok olan kemik hastalığı ve fantom kemik hastalığı olarak da bilinen Gorham hastalığı (belirgin GOR-amz), içerisindeki bozuk, ince duvarlı vasküler veya lenfatik kanalların kontrolsüz çoğalmasıyla karakterize, çok nadir bir iskelet durumudur. kemiğin emilimine ve kemiğin anjiyomlar ve / veya fibroz ile değiştirilmesine yol açan kemik hastalığı. GSD’den yaygın olarak etkilenen bölgeler arasında kaburgalar, omurga, pelvis, kafatası, köprücük kemiği (klavikula) ve çene bulunur. Etkilenen bölgede ağrı ve şişme oluşabilir.
Bazı durumlarda, kendiliğinden veya düşme gibi küçük travmayı takiben bir kırık oluşana kadar hiçbir belirti görülmez. Akut bir lokalize ağrı ve şişme oluşabilir. Daha yaygın olarak, belirgin bir nedeni olmayan ağrı, zaman içinde frekans ve yoğunlukta artar ve sonunda alanın zayıflığı ve belirgin deformitesi ile birlikte olabilir. İlerleme oranı tahmin edilemez ve prognoz zor olabilir. Hastalık birkaç yıl sonra stabilize olabilir, spontan remisyona girebilir veya göğüs ve üst omurga içeren vakalarda ölümcül olabilir. Remisyondan sonra hastalığın tekrarlaması da ortaya çıkabilir. Omurga ve kafatası tabanının tutulması nörolojik komplikasyonlardan kötü bir sonuca neden olabilir. Birçok durumda, Gorham hastalığının sonucu ciddi deformite ve fonksiyonel sakatlıktır.
Hastalık kaburgalarda, skapulada veya torasik omurlarda mevcutsa nefes almada zorluk ve göğüs ağrısı gibi belirtiler görülebilir. Bunlar, hastalığın kemikten göğüs boşluğuna yayıldığını gösterebilir. Solunum problemleri astım olarak yanlış teşhis edilebilir, çünkü akciğerlere verilen hasar, astımda görülen akciğer fonksiyon testinde aynı tür değişikliklere neden olabilir. Lezyonların göğse uzatılması, şilöz plevral ve perikardiyal efüzyonların gelişmesine yol açabilir. Chyle, enfeksiyonla mücadelede önemli olan protein ve beyaz kan hücreleri bakımından zengindir. Chyle’nin göğse kaybolması, enfeksiyon, yetersiz beslenme ve solunum sıkıntısı ve başarısızlığı gibi ciddi sonuçlara neden olabilir. Bu komplikasyonlar veya solunum güçlüğü, göğüs ağrısı, zayıf büyüme veya kilo kaybı ve enfeksiyon gibi semptomları bazen durumun ilk belirtileri olmuştur.
Görsel 2, kaynak: https://www.sicot-j.org/articles/sicotj/full_html/2016/01/sicotj160017/sicotj160017-fig1.jpg
Genetik Görülme Sıklığı
Gorham hastalığının spesifik nedeni bilinmemektedir. 1990’lı yıllardan başlayarak, hastalığı olan kişilerde interlökin-6 (IL-6) adı verilen bir proteinin yüksek seviyelerinin tespit edildiği bildirildi ve bu da bazılarının artmış IL-6 ve vasküler endotelyal büyüme faktörünün (VEGF) seviyelerinin katkıda bulunabileceğini düşündürdü.
1999 yılında Möller ve arkadaşları, “Gorham-Stout sendromu, esasen, artan sayıda parakrin veya otokrin ile uyarılan hiperaktif osteoklast nedeniyle ciddi bir şekilde artmış kemik rezorpsiyonu olan monosentrik bir kemik hastalığı olabilir. osteoklastların varlığı veya yokluğu veya osteoklast sayısı ile ilgili belirgin çelişki, sendromun farklı evreleri ile açıklanabilir. ” Ayrıca histopatolojik çalışmalarının Gorham hastalığında görülen osteolitik değişikliklerin hiperaktif osteoklastik kemiğin sonucu olduğuna dair iyi kanıt sunduğunu belirtmişlerdir. Bununla birlikte, diğerleri lenfanjiyotoz ve Gorham hastalığının ayrı hastalıklardan ziyade bir hastalık spektrumu olarak değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varmıştır.
Gorham’ın dengesiz osteoklastik aktiviteden kaynaklandığına dair bir fikir birliği olsa da, bu davranışın başlamasına neden olan şey hakkında kesin bir kanıt bulunamamıştır.
Kalıtım Paterni/Deseni
Bugüne kadar literatürde yaklaşık 300 vaka bildirilmiştir. GSD açık bir ırk, cinsiyet tercihi (1.6: 1; erkek: kadın oranı) veya coğrafi dağılım göstermemektedir. GSD’nin kesin nedeni bilinmemektedir. GSD çok nadir olduğu için, birçok vaka teşhis edilmez veya yanlış teşhis edilir, bu da bozukluğun genel popülasyondaki gerçek sıklığını belirlemeyi zorlaştırır.
Teşhis ve Tedavi Yöntemleri
Teşhis
Tanı progresif osteolizi ve kortikal yıkımı gösteren radyografik bulgulara dayanır. Manyetik rezonans görüntüleme, kemikte tam rezorpsiyon ve T1 ağırlıklı görüntülemede düşük sinyal yoğunluğu ve T2’de yüksek sinyal yoğunluğu olan ve kontrast görüntülemede yoğun artış gösteren infiltratif yumuşak doku ile yer değiştirmeyi gösterir. Lenfatik endotelyal hücrelerin (LYVE-1, podoplanin / D2-40) immünohistokimyasal belirteçleri, kemiklerin medüller ve kortikal bölgelerinde ve etkilenen yumuşak dokularda lenfatik damarların varlığını ortaya çıkarır. Kaburga lezyonları biyopsi yapılmamalıdır, çünkü bu prosedür refrakter bir şilöz efüzyon ortaya çıkarabilir.
Tedavi
GSD’nin tedavisi, ilerleyici hastalığı stabilize etmek için ilaçları (bisfosfonatlar ve / veya interferon alfa 2b, sirolimus da araştırılmaktadır) ve şilotoraksı azaltabilen veya durdurabilen destekleyici prosedürleri (plörektomi, plörodez, torasentez ve torasik kanal embolizasyonu veya ligasyonu) içerebilir veya iskeletin etkilenen bölgelerini stabilize edebilir. Radyoterapi bu terapilerle kombinasyon halinde kullanılabilir, ancak genellikle refrakter veya hızla ilerleyen hastalıklara ayrılır.
Prognoz, etkilenen alanların boyutuna ve yerine bağlıdır. Hafif hastalık yıllarca stabil kalabilirken, kraniyofasiyal ve / veya torasik bölgeleri içeren ciddi vakalar ölümcül olabilir. Akciğer tutulumu kötüleşen bir prognozun göstergesidir.
Gorham hastalığının tedavisi çoğunlukla palyatiftir ve semptom yönetimi ile sınırlıdır.
Bazen kemik yıkımı kendiliğinden sona erer ve tedavi gerekmez, ancak hastalık ilerlediğinde agresif müdahale gerekebilir. Duffy ve meslektaşları, kaburga, omuz veya üst omurgada Gorham hastalığı olan kişilerin yaklaşık% 17’sinin, hastalığın göğsüne genişlemesini yaşadığını ve ciddi sonuçlarıyla şilotoraksa yol açtığını ve bu gruptaki ölüm oranının cerrahi müdahale olmadan% 64’e kadar çıkabilir.
Hastalığın Diğer İsimleri
- Gorham’ın yok olan kemik hastalığı
- fantom kemik hastalığı
Kaynak