Genel Bilgi
Babesiosis, Babesia cinsinin hemoprotozoan parazitlerinin neden olduğu dünya çapında bir kene kaynaklı zoonozdur. Babesiosis, Babesia cinsinin protozoalarının neden olduğu ve ateşli bir durum ve hemolitik anemi ile karakterize, ancak asemptomatik enfeksiyondan ölüme neden olabilecek fulminan bir hastalığa kadar değişen belirtilerle “bulaşıcı” bir hastalıktır. Babesia microti insan babesiosisin ana etiyolojik ajanıdır ve kuzeydoğu ve üst Orta Amerika Birleşik Devletleri’nde endemiktir. Babasyozun coğrafi genişlemesi Lyme hastalığının genişlemesini takip etti, ancak daha kısıtlı kaldı. İnsan babesiosis’in ortaya çıkması, oldukça endemik bölgelerde ciddi bir sağlık tehdidi oluşturur. Ateş, babesiosis’in göze çarpan özelliğidir ve sıklıkla tanının neden ertelenebileceğini veya kaçırılabileceğini açıklayan bir dizi spesifik olmayan semptom eşlik eder. Tanı, Giemsa lekeli kan lekeleri üzerindeki babesia organizmalarının tanımlanması, babesia DNA’nın PCR ile saptanması veya akut ve iyileşen serumlarda anti-babesia antikor titrelerinde dört kat artış ile doğrulanır. Hastalık, özellikle başka türlü sağlıklı ancak 50 yaşından büyük hastalarda ciddi veya ölümcül olabilir, ve yaşa bakılmaksızın immün yetmezliği olan hastalarda. Çoğu hasta 7 ila 10 günlük standart bir antimikrobiyal tedavi sonrasında tam iyileşme gösterir.
Genetik Değişiklikler /Etken Faktörler
Babesyoz, keneler tarafından veya daha az yaygın olarak kan nakli veya transplasental olarak bulaşan intraeritrositik protozoan parazitlerden kaynaklanır. Şimdi babesia olarak tanıdığımız mikroorganizmalar ilk olarak 1888’de ateşli sığırlarda hemoglobinüri nedenini araştırdığında Babes tarafından tanımlanmıştır. Beş yıl sonra, Smith ve Kilbourne, Teksas sığırlarının ateşine neden olan Babesia bigemina için vektör olarak bir kene belirlediler , böylece bir eklembacaklı vektör tarafından ilk kez bulaşıcı bir ajanın bulaşmasını sağladılar . İnsan babesiosis ilk olarak Avrupa’da splenektomize olmuş bir hastada tanınmıştır, ancak vakaların çoğu sağlam bir dalağı olan ve bağışıklık bozukluğu öyküsü olmayan kişilerde kuzeydoğu ve üst orta batı Amerika Birleşik Devletleri’nden bildirilmiştir. Olgular Asya, Afrika, Avustralya, Avrupa ve Güney Amerika’da nadiren bildirilmektedir. Babesiosis sıtma ile birçok klinik özelliği paylaşır ve özellikle yaşlılarda ve bağışıklığı zayıflamışlarda ölümcül olabilir.
Görsel adresi : https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4458703/bin/nihms682338f1.jpg
Belirti ve Semptomlar
Bulaşma
Ixodes keneleri, insanlar da dahil olmak üzere babesia türlerinin omurgalılara birincil iletim yoludur. Babesia türleri çok çeşitli omurgalı rezervuarlarında muhafaza edilir; insanlar tesadüfi ve terminal konakçılardır. Kuzeydoğu ve üst Orta Batı Amerika Birleşik Devletleri’ndeki B. microti için birincil rezervuar , beyaz ayaklı faredir ( Peromyscus leucopus ), ancak parazit ayrıca sivri fareler, sincaplar, voles ve sıçanlarda da bulunmuştur. Birincil vektör , Bormeia burgdorferi, Lyme hastalığının etiyolojik ajanı, Anaplazma phagocytophilum , Borrelia miyamotoi , Ehrlichia muris benzeri ajan ve Powassan virüsünü de ileten Ixodes scapularis’dir İnsanlara bu patojenlerden iki veya daha fazlası bulaşabilir. Nymphal I. scapularis kenelerinde B. microti enfeksiyonu prevalansı yeni endemik bölgelerde% 1 ile bazı iyi kurulmuş endemik bölgelerde% 20 arasında değişmektedir. Başlangıçta güney New England kıyı adalarında tespit B. microti çok kuzeydoğu ABD’nin kapsayacak şekilde yayılması kuzeye, batıya, güneye vardır. Bu coğrafi genişleme Lyme hastalığınınkini taklit eder, ancak daha yavaş ilerlemiştir. Babeziyoz ait raporlanan insidansı Lyme hastalığı nedeniyle daha kısıtlı bir coğrafi yelpazede, alt kene enfeksiyonu hızı, tanı asemptomatik enfeksiyon, yetersiz hekim farkındalık ve daha fazla zorluk daha büyük bir oranından daha düşüktür dikkatlice tasarlanmış epidemiyolojik çalışmalar babeziyoz ve Lyme hastalığının görülme sıklığı farklılıklar uzun zamandan beri hem hastalıklar için endemik olan bazı yerlerde küçük olduğunu göstermiştir.
Babesyoz ayrıca kan nakli ve transplasental bulaşma ile de edinilebilir. 170’ten fazla transfüzyonla iletilen vaka bildirilmiştir. B. microti en yaygın transfüzyon bulaşan patojen ABD’de olduğu bildirilmiştir. Çoğu vaka yaz aylarında veya kısa bir süre sonra yüksek endemik bölgelerde meydana gelse de, transfüzyonla bulaşan babesiosis yıl boyunca ve endemik olmayan bölgelerde de görülür. Kan nakli yoluyla alınan vakaların yaklaşık beşte biri ölümcül bir sonuç doğurmuştur. Yenidoğanlarda babesiosis vakalarının çoğu kan transfüzyonu ile, en az bir olgu ise transplasental bulaşma ile elde edilmiştir.
Babesyozun klinik belirtileri, ölümle sonuçlanan hafif ila ateşli hastalık arasında değişir. Kene ısırmasından yaklaşık 1 ila 4 hafta sonra veya kontamine kan ürünlerinin transfüzyonunu takiben 1 ila 9 hafta (ancak 6 aya kadar) bir kuluçka döneminden sonra, yavaş yavaş halsizlik ve halsizlik başlangıcına ateş ve bir veya daha fazla eşlik eder. aşağıdakiler: titreme, terleme, anoreksi, baş ağrısı, kas ağrısı, bulantı, verimsiz öksürük ve artralji. Ayrıca duygusal sorumluluk ve depresyon, hiperestezi, boğaz ağrısı, karın ağrısı, kusma, konjonktival enjeksiyon, fotofobi ve kilo kaybı bildirilmektedir.
Döküntü nadiren görülür ve varsa eşzamanlı Lyme hastalığı olasılığını arttırmalıdır. Babesia organizmaları tarafından kırmızı kan hücrelerinin invazyonu ve lizizinden kaynaklanan hemolitik anemiyi yansıtan laboratuvar anormallikleri arasında düşük hemoglobin, düşük hematokrit ve yüksek laktik dehidrojenaz bulunur.
Bazı hastalar, özellikle 50 yaşından büyük olanlar, bağışıklığı zayıflamış, komorbiditelere sahiptir veya B yaşarlar . Diverjenler enfeksiyonu hastaneye yatış gerektiren ciddi babesiosis yaşayabilir. Komplikasyonlar arasında yetişkin solunum sıkıntısı sendromu, pulmoner ödem, yaygın damar içi pıhtılaşma, konjestif kalp yetmezliği, böbrek yetmezliği, koma, dalak rüptürü veya standart antibiyotik tedavisine rağmen uzun süreli nükseden bir hastalık seyri bulunur.
Genetik Görülme Sıklığı
Babesiosis, Babesia ailesine ait tek hücreli mikroorganizmaların (protozoa) neden olduğu nadir bir bulaşıcı hastalıktır. Babesia protozoalarının genellikle keneler (vektörler) tarafından taşındığı ve iletildiğine inanılmaktadır. Babesiosis öncelikle hayvanlarda görülür; Bununla birlikte, nadir durumlarda, insanlarda babesiosis enfeksiyonu ortaya çıkabilir.
Babesiosis, Ocak 2011’de ulusal olarak bildirilebilir bir durum haline geldi. 2012 itibariyle, babesiosis 22 eyalette ve Columbia Bölgesi’nde rapor edilebilir. Şekil, 2012 yılında ikamet edilen ilçe tarafından babesiosis (100.000 kişi başına vaka sayısı) insidansını göstermektedir. B. microti’nin neden olduğu insan babesiosis , Kuzeydoğu’dan, özellikle Massachusetts’ten New Jersey’e kadar bildirilmiştir ve son zamanlarda kuzeyde endemik hale gelmiştir.
Kalıtım Paterni / Deseni
Uygulanamaz.
Teşhis Yöntemleri ve Tedavileri
Bir hastada babesia endemik bölgesinde seyahat ya da oturma öyküsü varsa ya da son altı ay içinde kan transfüzyonu varsa ve babesiosis ile uyumlu semptomlar varsa, babesiosis tanısı düşünülmelidir. Kene maruziyet öyküsü yararlıdır, ancak ısırık sıklıkla fark edilmediğinden olmayabilir.
Babasyoz tanısı, en yaygın olarak Giemsa veya Wright lekeli ince kan smearlarındaki organizmanın tanımlanmasıyla laboratuvar testi ile doğrulanır.
PCR, B. microti enfeksiyonu için kan yaymasından daha hassas bir testtir ve babesia türlerinin moleküler bir karakterizasyonunu sağlar. Seroloji tanıyı desteklemek veya doğrulamak için yararlıdır. Akut ve iyileşen serumlarda babesia IgG titresinde dört kat artış son enfeksiyonu doğrularken, tek bir pozitif antikor titeri son enfeksiyonu geçmiş enfeksiyondan ayırt edemediği için doğrulayıcı değildir.
Tedavi
Asemptomatik babesial enfeksiyonu (kan yayması veya PCR ile belirlendiği gibi) ile tanımlanan herhangi bir kişi için üç aydan uzun bir süre boyunca bir haftalık atovakuon artı azitromisin düşünülmelidir.
Hafif ila orta şiddette babesiosis için önerilen tedavi, 7 ila 10 gün boyunca atovaquone artı azitromisin içerir.
Şiddetli hastalık tipik olarak aşağıdaki risk faktörlerinden bir veya daha fazlasına sahip hastalarda gelişir: yaş> 50 yaş, splenektomi, malignite, HIV enfeksiyonu veya immünsüpresif tedavi. Klindamisin artı kinin, şiddetli hastalık için bu kombinasyonla kümülatif deneyim nedeniyle bu hastalar için seçim kombinasyonudur.
Yukarıda listelenen risk faktörlerinden iki veya daha fazlasıyla başvuran hastalarda standart bir antimikrobiyal tedaviye rağmen kalıcı veya tekrarlayan babesiosis meydana gelmiştir. Bu hastalarda, enfeksiyonun giderilmesi, kan lekelerinde artık babezi parazitlerinin tespit edilmesinden 2 hafta sonra olmak üzere en az 6 haftalık antimikrobiyal tedavi gerektirebilir.
Önleme
Babesyoz, kenelerin, geyiklerin ve farelerin geliştiği bilinen alanlardan kaçınılarak önlenebilir. Şiddetli babesiosis riski taşıyan ve endemik bölgelerde yaşayan veya seyahat eden asplenik bireyler ve diğer bağışıklık sistemi baskılanmış hastalar için, I. scapularis kenelerinin bol olabileceği uzun ot, fırça ve ormanlık alanlardan kaçınmak özellikle önemlidir . Endemik alanların yapraklarına seyahat eden kişiler için dietiltoluamid (DEET), dimetil ftalat veya permetrin ile püskürtülen veya emprenye edilen koruyucu giysilerin kullanılması önerilir.
Çim biçme, yaprak çöpünü temizleme ve kene yoğunluğunun yüksek olduğu akarisitlerle püskürtme özelliği gibi peyzaj yönetimi yaklaşımları enfeksiyon riskini azaltmaya yardımcı olabilir. Lyme hastalığı ve muhtemelen diğer kene kaynaklı hastalıklar riski, özel mülklerde çim ve çalı arasındaki kenar miktarının sınırlandırılmasıyla azaltılabilir.
Şiddetli babesiosis vakalarının tedavisi için kısmi veya tam değişim transfüzyonu düşünülmelidir. B. diverjenler ile enfekte olmuş herhangi bir hastaya exchange transfüzyonu önerilir .
Hastalığın Diğer İsimleri
- Piriplasmosis
- Redwater Ateşi
Kaynak