Yazar: nhadmin

Genel Bilgi

Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromu, makrosefali, multiple nonkanseröz tümörler, hamartomlar ve erkeklerde penis üzerindeki koyu çiller ile karakterize edilen genetik bir durumdur. Tümörler bağırsaklardaki benign polipler ve deri altında lipom olarak kendini gösterebilir.

Genetik Değişiklikler/ Etken Faktörler

PTEN hamartom tümör sendromlarından (PHTS) biridir.

Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromunun tüm vakalarının yaklaşık yüzde 60’ı PTEN genindeki mutasyonlardan kaynaklanmaktadır. Olguların yüzde 10’u, bu genin bir kısmını veya tamamını içeren geniş bir genetik materyalin delesyonundan kaynaklanır. PTEN geninden üretilen protein bir tümör baskılayıcıdır, bu da normal olarak hücrelerin çok hızlı veya kontrolsüz bir şekilde büyümesini ve çoğalmasını önlediği anlamına gelir. Bu protein eksik veya kusurlu ise, hücre çoğalması etkili bir şekilde düzenlenemez. Kontrolsüz hücre bölünmesi, hamartomların ve diğer kanserli ve kanserli olmayan tümörlerin oluşumuna yol açabilir. PTEN geninden üretilen protein, muhtemelen hücre içinde başka önemli işlevlere sahiptir; Bununla birlikte, bu gendeki mutasyonların, makrosefali, gelişimsel gecikme ve kas ve iskelet anormallikleri gibi Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromunun diğer özelliklerine nasıl neden olduğu açık değildir.

Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromunun , PTEN geninin mutasyonları veya delesyonlarından kaynaklanmadığı durumlardaki sebepler bilinmemektedir.

Belirti ve Semptomlar

Riley-Ruvalcaba sendromunun belirti ve bulguları, konjenital olarak ya da erken çocukluk döneminde kendini belli eder.

Etkilenen bebeklerin en az yarısında makrosefali olup, birçoğu da yüksek doğum ağırlığına ve normalden büyük vücut boyutlarına (makrozomi) sahiptir. Büyüme genellikle çocukluk döneminde yavaşlar, bu nedenle etkilenen yetişkinler normal boyda ve vücut büyüklüğündedir. Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromlu tüm çocukların yaklaşık yarısı zihinsel engelli veya gecikmiş gelişime, özellikle konuşma, oturuş, emekleme ve yürüme gibi motor becerilerin gelişimine sahiptir. Bu gecikmeler yaşla iyileşebilir.

Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromlu tüm insanların yaklaşık yarısı, hamartomatoz polipler olarak bilinen bağırsaklarında hamartomlar geliştirir. Genellikle Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromu ile ilişkili diğer nonkanseröz büyüme, deri altında gelişen lipomlar ve anjiyolipomlar olarak adlandırılan yağlı tümörleri içerir. Etkilenen bazı kişilerde, anormal kan damarlarının karışıklıklarından oluşan kırmızı veya morumsu büyümeler olan hemanjiyomlar da gelişir. Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromu olan kişilerde, bazı kanserlerin gelişme riski de artmış olabilir, ancak ilişkili kanserlerin risklerini açıklayacak kadar yeterli çalışmalar mevcut değil

Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromu olan kişilerde bildirilen diğer belirti ve bulguları zayıf kas tonusu (hipotoni) ve diğer kas anormallikleri, tiroid problemleri ve nöbetlerdir. İskelet anormallikleri olağandışı geniş eklem hareketi (hiperekstansibilite), skolyoz ve pektus excavatum olarak tanımlanmıştır.

Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromunun özellikleri Cowden sendromu denilen başka bir bozuklukla üst üste görülebilir. Cowden sendromu olan kişiler, hamartomları ve diğer nonkanseröz lezyonları geliştirir; Ayrıca belirli kanser türlerinin görülme riski de artmaktadır. Her iki durum da PTEN genindeki mutasyonlardan kaynaklanabilir. Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromu olan bazı kişilerde Cowden sendromu tanısı konmuş akrabalar vardı ve diğer bireyler her iki durumun da karakteristik özelliklerine sahipti. Bu benzerliklere dayanarak, araştırmacılar Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromu ve Cowden sendromunun, iki farklı durum yerine PTEN hamartoma tümör sendromu olarak bilinen benzer özellik spekturumunu temsil ettiğini öne sürmüşlerdir.

Genetik Görülme Sıklığı

Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromunun prevalansı bilinmemekle beraber nadir görülmektedir. Tıp literatüründe birkaç düzine vaka bildirilmiştir. Araştırmacılar, sendromun yeterli tanı almadığından şüphelenirler çünkü bulguları ve semptomları değişken olup ve bazıları süptildir.

Kalıtım Paterni

Otozomal dominant olarak kalıtılır. Sporadik olarak da PTEN geninde mutasyon meydana gelerek ailede hastalığa sahip olmayanlarda karşımıza çıkar.

Teşhis Yöntemleri ,Tedaviler ve Takip

BRRS için tanı kriterleri belirlenmemiştir; Bununla birlikte, işaret ve semptomların varlığına dayalı olarak BRRS’den şüphelenilebilir. PTEN geni için genetik test mevcut olsa da, BRRS tanısı alan ,PTEN gen mutasyonu saptanabilen kişilerin sadece yüzde 65’inin tahmin edilmektedir.

Genetik Test Kayıt Sistemi(The Genetic Testing Registry-GTR) genetik testler hakkında bilgi sağlar. GTR için hedef kitle sağlık hizmeti sağlayıcıları ve araştırmacılardır. Genetik testle ilgili özel soruları olan hastalar ve müşteriler, bir sağlık hizmetleri uzmanıyla veya genetik uzmanı ile iletişime geçmelidir. Nadir hastalık kategorisinde olması sebebiyle araştırma konusu olması muhtemeldir ve hastaya genetik testler için bir maliyet genellikle çıkartılmaz.

BRRS’li kişilerin sağlık hizmetlerinin nasıl yönetileceğine dair standart bir öneri bulunmamakla birlikte, belgelenmiş PTEN gen mutasyonu olan BRRS’li kişilerin Cowden sendromu için tarama kurallarına uymaları önerilmektedir. Şu anda BRRS tanısı konmuş ancak saptanabilir bir PTEN mutasyonuna sahip olmayan kişilerin bu kılavuzlara uyup uymadıkları net değildir.

Cowden sendromu olan kişiler için kanser taraması için öneriler her yıl Ulusal Kapsamlı Kanser Ağı (NCCN) tarafından güncellenmekte ve yayınlanmaktadır. Çoğu durumda, tarama iyi huylu büyümeleri yönetmeye ve en iyi tedavi görüldüğü zaman erken dönemde herhangi bir kanseri saptamaya yardımcı olabilir.

Meme kanseri riski nedeniyle, CS’li kadınlar meme kanseri taraması yapmalıdır. Güncel yönetimde öneriler , aylık meme muayenesinin yapılmasını, 25 yaşından başlayarak her 6 ayda bir doktorunuzdan bir meme muayenesi yapılmasını ve 30 ila 35 yaşlarında (veya 5-10 yıl öncesinden başlayarak) yıllık bir mamografi ve göğüs MRG’sini içermektedir. ailede bilinen en erken meme kanseri; hangisi önce gelirse). Meme kanserini tespit etmeyi zorlaştıran yoğun meme dokusu olan bazı kadınlar için, önleyici mastektomi bir seçenek olabilir. Kadınlar ayrıca, anormal vajinal kanama, pelvik ağrı, ilişki sırasında ağrı ve ağrılı idrara çıkma gibi olası rahim kanserinin belirtilerini ve semptomlarını bilmelidir.

Hem erkek hem de kadın tiroid kanserinin taranması için 18 yaşında tiroid ultrasonu ve yıllık tiroid muayenesini içerir. Ayrıca yıllık ultrason önerilir. Tiroid nodülleri ortak bir özellik olabileceğinden, deneyimli bir endokrinolog, biyopsi gibi takip gerektirip gerektirmediğini belirlemek için tiroid nodüllerini değerlendirmelidir.

Cilt kanseri taraması da düşünülmelidir. Bir dermatoloğa yıllık ziyaretler, CS cilt bulgularının yönetilmesine yardımcı olabilir ve aynı zamanda cilt kanseri için tarama yapabilir.

Son kanıtlar, CS’li kişilerde kolon kanseri riskinin artabileceğini düşündürmektedir. Şu anda CS’li kişilerin her 10 yılda bir 50 yaşından başlayarak genel popülasyondaki herhangi bir kişi gibi kolonoskopi yapmaları tavsiye edilmektedir. Bununla birlikte, bu öneriler değişebilir ve doktorunuza veya genetik danışmanınıza en güncel kurallar hakkında bilgi almak önemlidir.

Hastalıkla İlişkili Genler

PTEN geni sitogenetik Lokasyon: 10.33.1, yani 23.31 pozisyonundaki kromozom 10’un uzun (q) koludur. Mutasyona uğrayan gen otozomal dominant olarak kalıtılır.

Hastalığın Diğer İsimleri

• Bannayan-Ruvalcaba-Riley sendromu
• Bannayan-Zonana sendromu
• BRRS
• BZS
• Myhre-Riley-Smith sendromu
• Riley-Smith sendromu
• Ruvalcaba-Myhre-Smith sendromu
• Ruvalcaba-Myhre sendromu

Kaynaklar

https://ghr.nlm.nih.gov/condition/bannayan-riley-ruvalcaba-syndrome#resources

https://uihc.org/health-topics/bannayan-ruvalcaba-riley-syndrome-brrs

Genel bilgi
Aksiyon miyoklonusu-renal yetersizlik sendromu birincil glomerüler hastalığın eşlik ettiği progresif miyoklonus epilepsiyle karakterize nadir bir epilepsi çeşididir. [1] 2 başlıca (ve ölümle sonuçlanan) kendini gösterme şekli vardır: progresif miyoklonik epilepsi ve renal yetersizlik (böbrek yetmezliği). Ancak bazı örneklerde böbrekler sağlıklıdır.[2]

Genetik Görülme Sıklığı 
Aksiyon miyoklonusu-renal yetersizlik sendromu dünya genelinde bulunan nadir bir durumdur. Kesin sıklık bilinmemektedir. Bu hastalığa sahip en az 38 birey (26 aileden) medikal literatürde tanımlanmıştır.[2]

Belirti ve Semptomlar
Nörolojik belirtiler, renal belirtilerden önce, bu belirtilerle eş zamanlı veya onlardan sonra ortaya çıkabilir. Hastalık belirtileri genellikle ergenlik döneminin sonlarında veya yirmili yaşların başında kendini gösterir. Renal belirtilerin nörolojik belirtilerden önce kendini gösterdiği nadir vakalarda başlangıç genellikle çocukluk döneminin sonlarında veya ergenlik döneminin başındadır, ancak 50’lı 60’lı yaşlara kadar uzayabilir. Nörolojik belirtiler, dinlenme halinde tremor(motor aktivitelerin şiddetlendirdiği) ve bulber, proksimal ve distal uzuv kaslarını içeren istemsiz, spontane, hareketle şiddetlenen miyoklonik seğirmeler ve genellikle tonik-klonik nöbetlerdir. Duyu-motor periferal nöropati ve duyu-nöral duyma kaybı da gözlemlenebilir. Renal belirtiler, nefrotik sendroma doğru giden proteinuridir.[2]

Kalıtım Deseni
Otozomal resesif bir biçimde aktarılır. Hasta bireyin her çocuğu %25 ihtimalle hasta, %50 ihtimalle asemptomatik taşıyıcı, %25 ihtimalle normal olacaktır. Taşıyıcılık testi riskli çiftlerde ve doğum öncesi test yüksek riskli hamileliklerde ailede SCARB2 patojenik varyantlarının öncel tanımlanmasını gerektirir.[2]

Hastalıkla İlgili Genler
Bu hastalığa SCARB2 genindeki fonksiyon kaybı mutasyonları sebep olur. Bu gen, beta-glukoserebrosidaz adında bir enzimin lizozom adındaki hücresel yapılara taşınmasını sağlayan LIMP-2 proteinini üretmek için gereken talimatları sağlar. Lizozomlar materyalleri sindirmek ve geri dönüştürmek için özelleşmiş yapılardır. Bu yapının içinde beta-glukoserebrosidaz, glukoserebrosit isimli yağlı bir maddeyi parçalar. LIMP-2 proteini bu enzimin taşınması tamamlandıktan sonra da lizozomda kalır ve bu yapılara sağlamlık verir. Bu hastalığa sebep olan mutasyon değişikliğe uğramış ve lizozoma ulaşamayan LIMP-2 proteininin üretilmesine sebep olur. Sonuç olarak beta-glukoserebrosidaz taşınması başarısız olur. Araştırmacılar bu mutasyonların neden bazı insanlarda böbrek sorunlarına sebep olurken bazılarında olmadığını anlamak için çalışmaya devam ediyor.[3]

Teşhis
Karakteristik nörolojik ve/veya renal belirtileri taşıyan, geçmişinde sağlıklı olan ergen veya genç yetişkinde hastalıktan şüphe edilir. Bialelik (homozigot veya bileşimli heterozigot) SCARB2’de fonksiyon kaybı olan patojenik varyant taşıyan bireylerde tanı doğrulanır.[2]

Tedavi

Belirtilerin tedavisi: Semptomatik farmakolojik ve psiko-sosyal destek nörolojik belirtilerin tedavisinin temelidir. Tedaviye verilen cevap değişkenlik gösterebilir ve zamanla rehabilitasyon gerektirecek kadar kötüye gidebilir. Böbrek yetmezliği diyaliz gerektirir ama tedaviye verilen cevap çoğunlukla zayıftır ve böbrek nakli gerekir.

İkincil komplikasyonların önlenmesi: Pnömani ve beklenmedik ani ölümlerin önlenmesi için standart ölçümler izlenmelidir.

Gözetim: Hayat boyu gözetim antiepileptik ilaç tedavisi ve renal fonksiyon (üriner protein ekskresyonu, kreatinin aralığı ve muhtemel glomerüler filtrasyon seviyesini içeren) düzenli monitörlemesini ve duyma periferal sinirlerinin periyodik değerlendirmesini içermelidir.

Kaçınılması gereken durumlar: Difenilhidantoin, karbamazepin, okskarbazepin ve büyük ihtimalle lamotrigin de miyoklonusu artırabilir. Bu maddelerden hastaların kaçınması gerekir.

Hamilelikte: Bazı epileptik ilaçlar maruz kalan fetüste sakatlığa, büyüme geriliği veya nörogelişimsel eksikliklere sebebiyet verebileceğinden fetopatiyi önlemek için standart ölçümler izlenmelidir.[2]

Kaynaklar

[1] INSERM. “The Portal for Rare Diseases and Orphan Drugs.” Orphanet: About Orphan Drugs, www.orpha.net/consor/cgi-bin/Disease_Search.php?lng=EN&data_id=17526&Disease_Disease_Search_diseaseGroup=Action-myoclonus-renal-failure-syndrome&Disease_Disease_Search_diseaseType=Pat&Disease%28s%29%2Fgroup%2Bof%2Bdiseases=Action-myoclonus-renal-failure-syndrome&title=Action%2Bmyoclonus-renal%2Bfailure%2Bsyndrome&search=Disease_Search_Simple.

[2] Amrom, Dina. “Action Myoclonus – Renal Failure Syndrome.” Current Neurology and Neuroscience Reports., U.S. National Library of Medicine, 17 Dec. 2015, www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK333437/.

[3] “Action Myoclonus–Renal Failure Syndrome – Genetics Home Reference – NIH.” U.S. National Library of Medicine, National Institutes of Health, ghr.nlm.nih.gov/condition/action-myoclonus-renal-failure-syndrome#diagnosis.

Genel Bilgi

Heterojen bir grup kas distrofisi (erimesi). Müsküler Distrofi, Genellikle çocuklukta veya erken yetişkinlik döneminde ortaya çıkan ve her iki cinsiyette de etkili olan bir hastalıktır. Pelvik kuşak kaslarının, omuz kuşak kaslarının yanısıra el-kol, bacaklar ve belkemiğinin üzerinde ciddi hasarlara neden olabilecek kasların küçülmesine ve zayıf olmasına neden olup, hareketlerde kısıtlamaya yol açabilen bir hastalıktır. Ancak yüz kaslarını etkilediği görülmemiştir. Kas psödohipertrofisi, kalp tutulumu ve zeka geriliği yoktur. Otozomal dominant ve resesif kalıtım tanımlanmıştır.

Kas distrofisine, sağlıklı kasları inşa etmek ve korumak için gereken kas proteinlerinin üretimini engelleyen genetik mutasyonlar neden olur. Ailede bir kas distrofisi öyküsü, bireyi etkileme şansını artıracaktır.

Halen bir tedavisi yoktur, ancak bazı fiziksel ve tıbbi tedaviler semptomları iyileştirebilir ve ilerlemeyi yavaşlatabilir.

En sık görülen şekli Duchenne musküler distrofisidir.

Genetik Değişiklikler/ Etken Faktörler

Aşağıda farklı kas distrofisi türleri vardır:

Duchenne musküler distrofisi:Hastalığın en sık görülen şeklidir. Belirtiler normalde çocuğun üçüncü doğum gününden önce başlar; Genelde 12 yıl tekerlekli sandalyeye bağlılar ve yirmili yaşlarının ortasından itibaren solunum yetmezliğinden ölüyorlar.

Becker musküler distrofisi:  Duchenne ile benzer semptomlar, ancak daha sonra başlayan ve daha yavaş ilerleyen; ölüm genellikle kırklı yaşların ortasında meydana gelir.

Miyotonik (Steinert hastalığı):

Miyotonik form en yaygın erişkin başlangıç şeklidir. Kasıldıktan sonra bir kası gevşetememesi ile karakterize edilir. Yüz ve boyun kasları genellikle ilk önce etkilenir. Belirtileri ayrıca katarakt, uykululuk ve aritmi içerir.

Konjenital:Bu tip doğumdan veya 2 yaşından önce açık olabilir. Kızları ve erkekleri etkiler. Bazı formlar yavaş ilerlerken, diğerleri hızlı hareket edebilir ve önemli bozulmalara neden olabilir.

Facioscapulohumeral (FSHD): Onset neredeyse her yaşta olabilir, ancak en sık gençlik döneminde görülür. Kas zayıflığı genellikle yüz ve omuzlarda başlar. FSHD’si olan insanlar gözleri hafifçe açık uyuyabilir ve göz kapaklarını tamamen kapatmakta zorluk çekebilirler. FSHD’li bir kişi kollarını kaldırdığında, omuz-sırt bölgesinde kemikler kanat gibi çıkıntı yapar. Bu problemin tedavisinde “skapulatorasik artrodez” adı verilen cerrahi yöntem kullanılıyor.

Görsel kaynağı : http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/aysegul-domanic-yelce/fshd-icin-yeni-umutlar-40122661

Uzuv-kuşak (Limb-girdle):Bu varyant çocuklukta veya gençlik yıllarında başlar ve ilk olarak omuz ve kalça kaslarını etkiler. Uzuv-kemerli kas distrofisi olan kişiler ayağın ön kısmını yükseltmekte zorlanıp sık karşılaşılan bir problemdir.

Okülofarengeal müsküler distrofi:Onset, 40 ila 70 yaşları arasındadır. Göz kapakları, boğaz ve yüz önce etkilenir, ardından omuz ve pelvisin etkilendiği görülür.

Distrofin kodlayan gen, insanlarda bilinen en büyük gendir. Bu gende 1000’den fazla mutasyon Duchenne ve Becker musküler distrografında tanımlanmıştır.

Duchenne musküler distrofisinde distrofin neredeyse tamamen yoktur; ne kadar az distrofin üretilirse, hastalığın semptomları ve etiyolojisi o kadar kötü olur. Becker musküler distrofisinde, distrofin proteininin miktarında veya boyutunda bir azalma vardır.

Belirti ve Semptomlar

Kas distrofisi, kas güçsüzlüğü ve dejenerasyonuna yol açan 30’dan fazla durumdan oluşan kas hastalıkları grubudur. Durum ilerledikçe hareket etmesi zorlaşır. Bazı durumlarda nefes ve kalp fonksiyonlarını etkileyerek hayatı tehdit edici komplikasyonlara yol açabilir. Omuz-kol bölgesindeki, kürek kemiklerinin etrafındaki kas erimesiyle birlikte, hasta kollarını başının hizasından yukarı hareket ettirmekte zorlanır.

Türüne ve ciddiyetine bağlı olarak, normal bir yaşam süresi boyunca yavaş ilerleyen, hafif ve orta derecede sakatlık oluşabileceği gibi veya ölümcül olabilir.

Şu anda kas distrofisini önlemenin veya tersine çevirmenin bir yolu yoktur, ancak farklı terapi ve ilaç tedavisi bir insanın yaşam kalitesini iyileştirebilir ve semptomların ilerlemesini geciktirebilir.

Genetik Görülme Sıklığı

Kas erimesi, Müsküler distrofisi, Her 3500-5000 kişide 1 görülme olasılığı olup, Duchenne Musküler Distrofi (DMD) kas hastalıkları arasında en sık karşılaşılan ve sadece erkek çocuklarında görülen bir hastalıktır.

Kalıtım Paterni / Deseni

Otozomal dominant ve resesif kalıtım tanımlanmıştır.

Tedavisi olmadığı için aile geçmişinde bu hastalığı bulunan özellikle kadınların gebelikten önce iyi bir konsültasyon almaları gerekmektedir. Birkaç bölüm uzmanlarıyla aynı anda yürütülecek çalışmalar ile hamilelikte taşıyıcı rolü oynayıp müsküler distrofiyi bebeklerine aktarma durumunun olup olmadığı araştırılabilir.

Sebep olan gen, SMCHD1 mutasyonlarında tespit edilmektedir. SMCHD1 geni ile ilişkili ikinci bir hastalığın tanımlanmasına yine Koç Üniversitesi ekibi katkıda bulunuyor. Bu doğuştan gelen (konjenital) çok nadir bir hastalık; adı, Bosma sendromu (doğuştan burun yokluğu ve göz küçüklüğü).

Teşhis Yöntemleri ve Tedavileri

Kas distrofisini kesin olarak teşhis etmek için kullanılan çeşitli teknikler vardır:

Müsküler distrofide rol oynayan genetik mutasyonlar iyi bilinmektedir ve tanı koymak için kullanılabilir.

– Enzim deneyi: Hasarlı kaslar kreatin kinaz (CK) üretir. Diğer kas hasarı yokluğunda yükselmiş CK seviyeleri kas distrofisine işaret edebilir.

– Genetik test: Kas distrofisinde genetik mutasyonların meydana geldiği bilindiğinden, bu değişiklikler taranabilir.

– Kalp takibi: Elektrokardiyografi ve ekokardiyogramlar kalbin kaslarındaki değişiklikleri tespit edebilir. Bu özellikle miyotonik kas distrofisinin tanısı için yararlıdır.

– Akciğer izleme: Akciğer fonksiyonunun kontrol edilmesi ek kanıt sağlayabilir.

– Elektromiyografi: Elektriksel aktiviteyi ölçmek için kas içine bir iğne yerleştirilir. Sonuçlar kas hastalığının belirtilerini gösterebilir.

– Biyopsi: Kasın bir kısmını çıkarmak ve mikroskop altında incelemek kas distrofisinin  belirtilerini gösterebilir.

Kas distrofisi, iskelet kasının kademeli olarak zayıflamasına neden olur.

Görsel kaynağı : https://www.medicalnewstoday.com/articles/187618.php

Scapulo – Kürek kemiği görünümü :

Görsel kaynağı : http://fizyoo.com/kurek-kemigi-skapula-nedir/

Yaygın Şikayetler
Kaslarda ağrı ve sertlik, koşma ve atlamada zorluk, ayak parmakları üzerinde yürümek, oturma, merdiven çıkma veya ayakta durma zorluğu, sık düşme gibi vücut koordinasyonu kaybolmaktadır. Her ne kadar kaslar gittikçe zayıflasa da gözle farkedilmeyebilir, çünkü eriyen kasların yerine yağlar birikip şişkinliğini korur.

Çocuklarda bu belirtiler var ise, kas dokusu biyopsisi yanında fiziki muayenede bazı hareketlerde zorlanan hastalar dikkat çekebilir. Belirtiler ağırlaştığında hasta daha genç yaşlarda tekerlekli sandalyeye mahkum kalabilir, kasların zayıflığına sebep olan iltihap ve enfeksiyonlar göğüs bölgesinde hayati tehlikeli olabilecek zatürreye sebep olabilir.

Tedavi
Şu anda kas distrofisinin tedavisi tam olarak yoktur. Ancak, fizik-tedavi rehabilitasyonu ile kaslarda ve dokuların sebep olduğu kemik şekil bozukluklarının asgariye indirilmesine yardımcı olunabilir.

Hastalığın Diğer İsimleri

* MD

* Kanatlı Kürek Kemiği Hastalığı

* Omuz-Kol Kas Erime/zayıflığı

Kaynaklar

* https://www.omim.org/entry/600416

* https://www.medicalnewstoday.com/articles/187618.php

* https://www.biliminsesi.com/muskuler-distrofi-nedir-belirtileri-ve-tedavisi/

* https://www.orpha.net/consor/cgi-bin/OC_Exp.php?Lng=GB&Expert=269

Genel Tartışma

Lambert-Eaton Miyastenik Sendromu(LEMS) nın başlangıcı özellikle pelvis ve uyluk kaslarında gittikçe artan kas güçsüzlüğüyle karakterize nadir otoimmün hastalıktır.LEMS vakalarının yaklaşık olarak yüzde 60’ı Küçük Hücreli Akciğer Kanseri(SCLC) ile ilişkilidir ve LEMS semptomlarının başlangıcı sıklıkla kanserin tespitinden önce gelir.Kanserli LEMS hastaları daha yaşlı ve neredeyse hepsinin uzun süreli sigara içme hikayesi olma eğilimindedir.Kanserle ilşkili olmayan LEMS olgularında,hastalığın başlangıcı herhangi bir yaşta olabilir.

İşaretler ve Semptomlar

LEMS özellikle pelvis ve uyluk kaslarında güçsüzlük ve yorgunlukla karakterizedir.Hastalık  hastanın yorucu egzersize kullanılan yeteneğini etkileyebilir ve merdiven tırmanmada yada dik yolda yürüme gibi aktivitelerde zorluk olabilir.İlk atak aşamalıdır,tipik olarak meydana gelmesi birkaç haftadan aylara doğrudur.Semptomların ilerleyişi sıklıkla omuz kaslarının,ayakların ve el kaslarının,konuşma ve yutma kaslarının ve göz kaslarının vasıtasıyla aşamalı olarak etkilenmesiyledir.Kanserle ilişkili LEMS’in semptomlarının ilerleyişi daha hızlıdır.Çoğu LEMS hastası ayrıca takip eden semptomları sergiler(bazen otonomik semptomlar olarak adlandırılır):ağız kuruluğu,konstipasyon,impotans ve terlemede azalmadır.Kanser olan yada olmayan LEMS hastaları ayrıca anlamlı kilo kaybına maruz kalır.Tendon refleksleri muayenede azalmış yada yoktur.Bunun için özet olarak,LEMS sıklıkla klinik üçlü proksimal kas güçsüzüğü,otonomik semptomlar ve azalmış tendon refleksleri şeklinde tanımlanır.

Sebebleri

LEMS otoimmün bir hastalıktır.Otoimmün hastalıklara vücudun doğası ‘yabancı’ yada istila eden organizmaya karşı savunması gerekirken bilinmeyen sebepten ötürü sağlıklı dokuya saldırmaya başlaması sebeb olur.LEMS nöromusküler kavşaktaki motor sinir membranın Voltaj Geçişli Kalsiyum Kanalları(VGCC)’nin zarar görmesiyle meydana gelir.Bu kanallar normalde kalsiyumun sinir sonlanmasına girerek asetilkolin olarak bilinen bilinen kimyasalın salınmasını yönetir.Asetilkolin sinir hücreleriyle kas hücreleri arasındaki iletişimde yardımcı olur ve nörotransmitterler olarak bilinen kimyasal grubun bir üyesidir,ki bunlar sinir impulslarının taşınmasını sağlar.Otoantikorlar VGCC sonlanmasına saldırarak asetilkolin salgılanmasını daha da azaltır.

Kanserle ilişkili LEMS vakalarında,inanılıyor ki otoantikorlar  Küçük Hücreli Akciğer Kanseri tümörünün zararıyla birlikte sinirde VGCC ye karşı üretildi.Kanserle ilişkili olmayan LEMS’te otoantikor üretiminin sebebi bilinememektedir.

Kanserle ilişkili LEMS vakalarında,etkilenmiş bireyler neredeyse tamamının uzun süreli sigara içme hikayesi vardır.

Hastalık Tanımı

Lambert-Eaton Miyastenik Sendromu otoimmün nöromusküler transmisyonun presinaptik hastalığı olup dalgalanan kas güçsüzlüğüyle ve otonomik disfonksiyonla karakterize sıklıkla küçük hücreli akciğer kanseriyle(SCLC) ilişkili bir hastalıktır.

Epidemiyoloji:Hastalığın dünyadaki prevelansı 1/250.000-1/333.300 arasındadır.

Klinik Tanımlama

Tipik olarak başlangıç 40 yaşın üzerinde olmasına rağmen herhangi bir yaşta meydana gelebilir.LEMS proksimal kas güçsüzlüğü,otonomik rahatsızlık ve azalmış tendon refleksleri klinik üçlüsüyle karakterizedir.Tümörler çoğunlukla SCLC hastalarının %50-60’ında görülür.

Etyoloji

LEMS hastalarının yaklaşık %90’nında presinaptik PtQ tip voltaj geçişli kalsiyum kanallarına karşı patojenik antikorları vardır.Disfonksiyon yada bu kanalların sayısındaki azalış presinaptik uçtan(sonlanmasında) harap olmuş asetilkolin salgılamasını engeller,nöromusküler iletim ve kas güçsüzlüğüyle sonuçlanır.

Tanı

LEMS hastalığının tanısı klinik semptom ve işaretlerden,elektrofizyolojik çalışmalara ve antikor testlemesine dayanır.Elektromiyografi ilk olarak kastaki aktivitenin küçük bir miktarını gösterir.

Anti-VGCC antikorları LEMS hastalarının yaklaşık %85 inde saptanabilir ve bu durum için oldukça spesifiktir yada kandaki VGCC antikorları ölçülmelidir.

SCLC’nin görüntülenmesi LEMS’in tanısal tetkiki için çok önemli bir parçadır.Göğüs  CT’si (ve bazen PDG-PET)  taraması bu temel görüntülemenin genel formudur.Risk profiline bağlı olarak ilk olarak negatif görüntüleme uygun zaman aralıklarında tekrar eder.Son zamanlarda tümör marker antikorlarının SOX a karşı etki ettiği keşfedilmiştir,LEMS hastalarının kanserle ilişkili %65’lik kısmına karşı olarak  sadece tümör olmayan %5’lik LEMS hastalarına gelecekte klinik pratikte rehberlik edebilir.

Teşhis Metotları

Klasik klinik üçlüye ek olarak(tüm üç özellik kendini her zaman göstermemesine rağmen),LEMS’in teşhisi VGCC antikorlarının tespit edilmesine dayanılarak radioimmunoprecipitation(radyoizotopa etkiletlenen antikor ve antijen kullanılması) makaleler ve/yada tekrarlanan sinir stimulasyonlarının tipik anormallikleri(RNS) testi:Düşük amplitütlü kas aksiyon potansiyelinin birleşimi(CMAP),düşük oranlı stimulusa azalma eğiliminde olan cevap,ve kısa egzersiz sonrası yada yüksek oranlı stimulasyon sonrası artma eğiliminde olan cevap alınır(egzersiz sonrası fasilitasyon).Anormal tek fiber EMG(SFEMG) nöromusküler kavşak hastalığını doğrular ama spesifik değildir.LEMS in teşhisi SCLC nin çıkmasıyla değişmez.

 Farklı Teşhisler

LEMS hastalarının %60’ında,farklı teşhisler ilk olarak Miyestenia Gravis(MG),vücut miyoziside dahil olabilir,Gullian Barre Sendromu(GBS),amyotrofik lateral skleroz(ALS),lumbal kanal stenozu,erken dönem Parkinson hastalığı ve alt ekstremite Parkinsonizmi gibi teşhisler konmuştur.

Hastalığın Yönetimi ve Tedavisi

LEMS için iyileşme yoktur ve tedavi genel olarak semptomatiktir.Bu 3,4-Diaminopiramidin fosfat(DAP)’i içerir,sıklıkla iyi tolere eder ve etkilidir.Bazı hastalarda,piridostimin ile 3,4 DAP’ın kombinasyonu ek olarak pozitif etki olarak önerilmektedir.Eğer semptomatik tedavi yetersizse,Prednizonla immünosupresif terapi,tek yada azatriopinle kombinasyonuyla,hastalığın uzun dönem kontrolünde başarılı olabilir.Plazmafereziz ve immünoglobinlerin(IVIGs) intravenöz yolla yüksek dozda uygulamasının kısa dönem etkisi vardır.Tümör ortaya çıkan hastalığa karşı etkili tedavide tümörü kontrol etmek ve LEMS’in klinik semptomlarını geliştirmek zorunludur.

Etkilenmiş Popülasyonlar

ABD’de yaklaşık olarak 400 tane bilinen Lambert Eaton Miyastenik Sendromu olgusu vardır.Erkeklerde de kadınlarda da görülür ama LEMS SCLC ile ilişkilendirildiğinde hastaların daha yaşlı ve erkek olması kadın olmasından daha muhtemeldir.SCLC’nin başlangıcının ortalama yaşı 60 yaş civarındadır.SCLC hastalarının %3 ünde de LEMS gelişir.LEMS in klinik semptomları genellikle SCLC tanısından önce gelir(bazen çok yıllar sonra).LEMS kanserle ilişkili olmadığında sendrom herhangi bir yaşta meydana gelebilir.

İlişkili Hastalıklar

Takip eden hastalıkların semptomları Lambert-Eaton Miyastenik Sendromuyla benzer olabilir.Farklı tanılar için karşılaştırılması yararlı(kullanışlı) olabilir.

Miyestenia Gravis(MG) güçsüzlük ve dinlenmeyi takiben gelişen istemli kasların anormal ani yorgunluğuyla karakterize nöromusküler hastalıktır.Herhangi bir kas grubu etkilenebilir,ama gözün etrafındaki ve yutma için kullanılan kaslar en çok kapsanandır(içine alınandır).LEMS’te göz kası güçsüzlüğü ortaya çıktığında ılımlı olma eğilimindedir,MG ile muhtemel olmayan hemen hemen hiçbir hastalığın sadece tek bir semptomudur.Şiddetli solunum kası güçsüzlüğü MG’de ölümcül olabilir LEMS’te nadirdir.Öte taraftan otonomik semptomlar çoğunlukla LMES hastalarını etkiler MG de görülmez.

Gullian Barre Sendromu vücudun savunma sisteminin sinirlere saldırmasıyla meydana gelen,sinirlerin miyelin ve aksonuna zarar veren otoimmün bir hastalıktır.Sinir sinyalleri gecikmiş ve değişmiştir,bacaklar,kollar ve vücudun diğer bölümlerinde güçsüzlük ve paraliziye sebeb olur.Hissizlik yada deride belirli bir bölgede yanma veya acıma hissi gibi anormal duyular ayrıca meydana gelebilir.Eğer kas sinirleri zarar görmüşse,hasta kasta ağrı ve güçsüzlük deneyimler,nefes yetmezliği(darlık,kısalık) ve yutmada zorluk olabilir.

Eğer otonomik sinir sistemi zarar görmüşse,hasta kan basıncında,görmede,vücut sıcaklığında,mesane fonksiyonunda,kalp hızında ve kan kimyasallarında başkalaşımlar deneyimler.

Prognoz

Genelde LEMS,sempatik ve immün sistemini baskılayıcı tedavilere iyi cevap verir.Yinede,LEMS hastaların yaşam kalitesini ve günlük yaşam aktivitelerini etkiler.Yaşam beklentisi akciğer kanserinin varlığına bağlıdır.Kanser olmadan,yaşam beklentisi normal olacak şekilde dikkate alınır.Küçük Hücreli Akciğer Kanseri(SCLC) çok agresif bir kanserdir,LEMS hastalarının ve SCLC’nin prognozu sıklıkla kötüdür.

LEMS’i olan bireylerde prognoz çeşitlidir ve altında yatan kanser yada otoimmün hastalık olup olmadığına bağlı olarak geniş ve bağımlı bir çeşitlilik gösterir.LEMS’in semptomları tedaviyle beraber gelişebilir;yinede,tüm insanlar ve çoğu durumlar tedaviye iyi cevap vermeyebilir,semptomların ilerleyişi zamanla devam edebilir.Alakalı hastalıklar ve durumlar benzer işaret ve semptomlara sahip olabilir.

Semptomlar

LEMS’in işaretleri ve semptomları genellikle 40 yaş civarı ortaya çıkar ve kas güçsüzlüğü,disotonomi(otonomik sinir sistemi hastalıkları ve tendon reflekslerinde azalma ile karakterizedir.Kas güçsüzlüğünün şiddeti değişiklik gösterebilir ve şunlara yönlendirebilir;

Merdiven çıkmada zorluk

Objeleri taşımada zorluk

Oturmadan yada yatış pozisyonundan kalkarken elleri kullanma ihtiyacı

Konuşmada zorluk

Çiğnemede zorluk

Düşük kafa

Yutmada güçlük,öğürme yada tıkanma

Görme olayları buna ek olarak meydana gelebilir

Bulanık görme

Çift görme

Diğer semptomlar kan basıncında değişiklikler,kalkarken baş dönmesi(ortostatik hipotansiyon) ve ağız kuruluğunu içerebilir.

Bu tablo bu hastalıkta olabilecek semptomların listesidir.Birçok hastalık için,semptomlar kişiden kişiye değişebilir.Aynı hastalığa sahip insanlar listedeki semptomların hepsine sahip olabilir.

Bu hastalık asetilkolin nörotransmitterinin serbest bırakılmasının bozulması sonucu oluşur.Bu kusur yüzünden kaslar iyi kasılamazlar,kalça ve omuzlarda kendini gösteren kas güçsüzlüğüne sebeb olur.Göz kapaklarının kısa süreli düşüşü(pitozis) ve çift görme(diplopi) meydana gelebilir.Boyun kasları ve bazen nefes alışverişini kontrol eden solunum kasları etkilenebilir.

LEMS ayrıca otonomik sinir sistemi disonksiyonlarıyla ilişkilendirilebilir;ağız kuruluğu,kalkarken kan basıncının aniden azalması(ortostatik hipotansiyon),konstipasyon,mesane kontrolünde zorluk(mesane disfonksiyonu) ve sertleşme sorununu içerir.

Standart Terapiler

Tedavi

LEMS’in tedavisi sırasıyla kişinin yaşına,genel sağlık durumuna ve otoimmün hastalıkla ilişkili olarak kanser görülmesine bağlı çeşitelenebilir.Eğer kanser ortaya çıktıysa Lambert Eaton Miyastenik Sendromun tedavisi ilk olarak kansere odaklanır.Ayrıca LEMS için iyileşme yoktur.

Bu LEMS semptomlarında rahatlama şeklinde sonuçlanabilir.

Semptomatik tedaviye ilave olarak,immün sistemin aktivitesini baskılayan ilaçlar(immünosüpresif ilaçlar) daha şiddetli LEMS vakalarında kullanıldı.Örnek olarak Prednizon verilebilir.

Lambert-Eaton Miyastenik Sendromun kısaltmaları;

Eaton-Lambert Sendromu

Lambert-Eaton Sendromu

LEMS

Lambert-Eaton’un Miyastenik Sendromu

LEMS:Lambert-Eaton Miyastenik Sendromu

SCLC:Küçük Hücreli Akciğer Kanseri

Kaynaklar

https://rarediseases.org/rare-diseases/lambert-eaton-myasthenic-syndrome/

https://rarediseases.info.nih.gov/diseases/6851/lambert-eaton-myasthenic-syndrome

https://rarediseases.org/rare-diseases/paraneoplastic-neurologic-syndromes/

Genel Bilgi

Kawasaki hastalığı aniden gerçekleşen ve zaman-sınırlı (akut) bir hastalık olup yenidoğan ve küçük çocukları etkiler.

Belirti ve Semptomlar

Etkilenen çocuklar birçok gün süren uzun süreli ateş, deri kızarıklığı, boyunda şişmiş lenf düğümleri (servikal lenfadenopati) geliştrir. Bireylerde aynı zamanda göz akında kızarıklık (konjunktivit) ve dudaklarda kırmızılık (eritema), ağızda tabaka (oral mukoza), dil, ellerin avuç içleri ve ayak tabanlarında tabakalaşma da görülür.

Tedavi olunmaması durumunda Kawasaki hastalığı taşıyan bireylerin %15-25’inde kalp kasını besleyen arterlerde şişlikler ve arter duvarlarında incelmeler görülür (koroner arter anevrizmaları).

Genetik Değişiklikler/Etken Faktörler

Kawasaki hastalığının etkenleri iyi anlaşılmamış durumdadır. Hastalık, anormal bağışıklık sistemi aktivasyonu sonucu gelişir ancak bu anormal bağışıklık sistemi yanıtının tetiklenmesinin sebebi bilinmemektedir.  Hastalık vakaları coğrafi olarak ve mevsime göre kümelenmiş olduğundan, araştırıcılar bir enfeksiyonun da etkenler arasında olabileceğini tahmin etmektedirler. Ancak etken olarak virüs veya bakteri gibi bir enfeksiyöz ajan tanımlanamamıştır.

Kawasaki hastalığı riski ile ITKPC geni varyasyonlarından biri ilişkilendirilmiştir. ITKPC geni, inozitol 1,4,5-trifosfat 3-kinaz enziminin yapımıyla ilgili yönergeleri sağlar. Bu enzim, T hücreleri denen bağışıklık sistemi hücrelerinin aktivitesinin kısıtlanmasına yardımcı olur. T hücreleri yabancı maddeleri tanımlayarak vücudu enfeksiyona karşı savunur. T hücrelerinin aktivitesinin kısıtlanması olması gerektiği gibi işliyorsa sitokin denilen ve enflamasyona (yangı) yol açan bağışıklık proteinlerinin fazladan üretimini önleyerek olası bir doku hasarını engeller. Araştırmacılar ITPKC geni varyasyonunun vücudun T hücre aktivitesini azaltabilme yeteneğine müdahale ederek kan damarlarında zarara yol açan yangılara ve bu durumun Kawasaki hastalığı belirti ve semptomları ile sonuçlandığını öne sürmektedirler.

Büyük ihtimalle genlerdeki diğer değişiklikleri de içeren diğer etkenler de bu karmaşık hastalığın gelişimini etkilemektedir

Genetik Görülme Sıklığı

Amerika Birleşik Devletleri ve diğer batı ülkelerinde Kawasaki Hastalığı 5 yaşındaki çocuklar arasında her yıl 10.000’de 1 görülür. Ancak hastalık görülme oranı Japonya Kore ve Tayvan’ı içeren Doğu Asya’da 10-20 kat daha sıktır.

Kalıtım Paterni / Deseni

Kawasaki hastalığı yatkınlığı ailesel geçişli gibi görülmekte ancak kalıtım deseni bilinmemektedir. Genel popülasyon ile karşılaştırıldığında ebeveynleri Kawasaki hastalığı geçirmiş olan ailelerin çocukları, iki kat risk taşımaktadır. Hasta kardeşleri olan çocukların ise hastalık riski 10 kad daha yüksektir.

Teşhis Yöntemleri ve Tedaviler

Hastalığın teşhis yöntemi moleküler genetik testler olup ITKPC geni delesyon/duplikasyon ve/veya Tüm Ekzom Dizileme analizleri ile teşhis koyulabilmektedir.

Semptomatik tedavi IVIG, Infliximab, Atorvastatin gibi ilaçlarla sağlanabilmektedir.

Hastalıkla İlişkili Genler

• ITKPC

(Bu genin diğer isimleri: inositol 1,4,5-trisphosphate 3-kinase C, InsP 3 kinase, insP 3-kinase C, IP3 3-kinase C, IP3-3KC, IP3K C, IP3KC, IP3KC_HUMAN’dır)

Hastalığın Diğer İsimleri

• Akut febril mukokütanoz lenf düğümü sendromu
• KD
• Mukokütan lenf düğümü sendromu,

Kaynaklar

https://ghr.nlm.nih.gov/condition/kawasaki-disease#

https://clinicaltrials.gov/ct2/results?cond=%22Kawasaki+disease%22

https://ghr.nlm.nih.gov/gene/ITPKC#

Genel Bilgi

Büllöz pemfigoid; vücut yüzeyinde kabarcıklar oluşturan ve bu kabarcıkların patlamasıyla kabuklanmaya sebep olan bir deri hastalığıdır. Vücudun deriyi yabancı olarak algılayıp tepki vermesi sonucu oluşur ve de bu nedenle vücutta büller meydana gelir.  Bül içi sıvı dolu büyük bir kabarcığın tıbbi adıdır. Daha az yaygın olarak bu kabarcıklar mukoza membranında (gözler, oral mukoza, yemek borusu ve genital mukoza dahil olmak üzere) bulunabilir.

Otoimmün bir hastalıktır; vücudun  immün sisteminde işlev bozukluğuna sebep olur. Bağışıklık sistemi vücudu bakterilere, virüslere ve hastalıklara karşı korumada ve sağlıklı hücrelere, dokulara ve organlara karşı antikor üretmekle görevlidir. BP’li bazı hastalar diyabet, romatoid artrit gibi diğer otoimmün hastalıklara da sahiptirler.

Tipik olarak yaşlı erişkinlerde yoğun kaşıntılı, kabarcıklı cilt olarak bulunur, kesinlikle bulaşıcı değildir.

Genetik bir hastalık değildir, yani doğrudan çocuğa geçmez.

Hastalığın halk arasında bilinen adı yoktur.

Etken Faktörler

BP ‘nin tetiklenmesinde çeşitli faktörlerin rol aldığı bildirilmiştir. Bunlar arasında ilaçlar (penisilin, furosemid), mekanik ve fiziksel travmalar (radyasyon, güneş veya sıcaktan kaynaklanan yanıklar ) bulunur.

Belirti ve Semptomlar

BP’ nin ilk belirtileri genellikle ciltte kaşıntı ve kızarıklıktır. Haftalar ve aylar içinde kollarda ve bacaklarda, karın kısmında, koltuk altlarında, ve/veya kasıklarda, bazen ağızda ince duvarlı gergin kabarcıklar görülür.  Kabarcıklar genellikle gergindir ve berrak ya da kanlı sıvı içerir; dokunmayla kolayca yırtılmazlar. Kabarcıkların yırtılması durumunda ağrı oluşabilir ancak iyileşme genellikle hızlıdır ve iz bırakmaz. Erken evrede kabarcıklardan önce kurdeşen görülebilir. Bu belirtiler görüldüğünde öncelikle dermatoloğa gidilmelidir.

Araştırmalar sonucu BP ve nörolojik hastalıklar arasında ilişki olduğu görülmüştür. BP hastalarının üçte biri ile yarısı arasında demans, Parkinson, inme ve epilepsi gibi nörolojik hastalıklara sahip olundukları bilinmektedir. Bu koşullar normal olarak BP ‘nin başlamasından önce meydana gelir.

Genetik Görülme Sıklığı

BP kadınları ve erkekleri aynı oranda etkileyen nadir bir hastalıktır. Öncelikli olarak yaşlıları (ortalama 80 yaş) etkiler.

Bütün dünyada büllöz pemfigoid hastalarının bulunduğu bildirilmiştir. Fransa ve Almanya’da bildirilen oran;  yılda milyon kişi başına 6,6 vakadır. Avrupa’da büllöz pemfigoid en yaygın subepidermal otoimmün kabarcık hastalığı olarak tanımlanmıştır.

Birleşik Kırallık’ta, nüfusa dayalı bir çalışmada, büllöz pemfigoid oranı yıllık 100.000 kişi için 4.3 kişi olarak bildirilmiştir.

Teşhis Yöntemleri ve Tedaviler

Teşhis

• Işık mikroskopisi çalışmaları için biyopsi yapılmalıdır.
• Direk immünofloresan mikroskopi çalışmaları BP tanısı için şarttır.
• İmmünite durumunun taranması için immünoserolojik testler (İİF, ELİSA) gereklidir.

İİF ve ELİSA testleri BP dışındaki hastalarda da pozitif çıkabilmektedir, bu nedenle hastalık ancak DİF incelemesi ile birlikte doğrulanmalıdır.

Tedavi

Tedavinin amacı semptomları ( yeni kabarcık oluşmasını ) engellemek ve vücut tarafından üretilen antikor üretimini azaltmaktır. Aşınmış kabarcıkları örtmek için antibakteriyel merhem ile cilt bakımı, ikincil bir bakteri enfeksiyonunun gelişme olasılığını engellemek için tüm hastalara tavsiye edilir. Yüksek etkili topikal kortikosteroid kremler tipik olarak birinci basamak tedavi olarak kullanılır. Topikal uygulama uygun bir seçenek değilse (hasta merhem uygulayamazsa) oral kortikosteroidler (prednizon gibi) düşünülebilir. Uzun süreli kortikosteroid tedavisinin etkileri istenmeyen olduğunda tedavi en kısa zamanda en düşük dozu hedeflemektedir.

Şiddetli durumlarda hastalar bağışıklık sistemini baskılayıcı ilaçlarla tedavi edilirler. Bu ilaçlara örnek olarak; mikofenolat mofetil, azatiyoprin, metotreksat, rituksimab sayılabilir.

Kaynak

  American Osteophatic Collage of Dermatology (https://www.aocd.org/page/BullousPemphigoid )

https://rarediseases.org/rare-diseases/bullous-pemphigoid/

https://emedicine.medscape.com/article/1062391-overview#a2

Feliciani C, Joly P, Jonkman MF, Zambruno G, Zillikens D, Ioannides D, Kowalewski C, Jedlickova H, Kárpáti S, Marinovic B, Mimouni D, Uzun S, Yayli S, Hertl M, Borradori L. (2015),  Management of Bullous Pemphigoid: The European Dermatology Forum Consensus in Collaboration with the European Academy of Dermatology and Venereology

1. 1. Genel Bilgi
   2. Belirtiler ve Semptomlar
   3. Etken Faktörler
   4. Görülme Sıklığı
   5. Teşhis
   6. Tedaviler

İkincil Glokom ve Tedavisi

1. Hastalığın Diğer İsimleri
2. Kaynaklar

Genel Bilgi
Temel iris atrofisi, gözbebeğinin olması gereken yerden dışarı çıkması ve irisdeki orantısız bölgelerin dejenerasyonu ya da irisin içindeki boşluklar ile nitelendirilen ve oldukça nadir görülen bir hastalıktır. Bu hastalık çoğu zaman sadece tek gözü etkiler ve yavaşça ilerler. İrisin korneaya bağlanma bölgeleri ve drenaj açısının sonradan kapanması ikincil glokom hastalığına ve görme kaybına neden olabilir.

Temel iris atrofisi genellikle orta yaşlı erkeklerin ve kadınların tek gözünü etkileyen ve üç çeşit olan iridokorneal endotelyal (ICE) sendromlarından biridir. ICE sendromları temel iris atrofisi, Chandler sendromu ve Cogan-Reese sendromu olmak üzere üçe ayrılır ve bu hastalıklar birbirlerinden açık bir şekilde ayrıdır. Ancak, bu hastalıkların hepsi gözü etkiler ve bazı belirtileri aynıdır. Benzer semptomlar hastalıkları belirlemekte zorluklar oluşturur.

Belirtiler ve Semptomlar
Temel iris atrofisinin en belirgin semptomu yer değiştirmiş ya da şekli bozulmuş gözbebeğidir. Ayrıca irisin içindeki çukur gibi görünen bölgeler ve irisin üzerindeki düzensiz bölgelerin dejenerasyonu (bozulması) belirtiler arasındadır. Gözbebeğinin ucu dışa doğru dönebilir. Bu hastalığın başlangıcı yavaştır ve zamanla kademeli olarak ilerler. Genellikle gözbebeğinin şeklindeki ve gözbebeğinin yerindeki değişiklikler görmedeki değişikliklerden önce fark edilir. Bozulma ve iristeki çukurlar zaman geçtikçe artar.

Korneanın şişmesi ve korneanın sırasındaki hücrelerdeki anormallikler temel iris atrofisinin diğer belirgin semptomlarındandır. Bu değişimler gözdeki basıncı arttırabilir ve görüş kaybına sebep olabilir.

Etken Faktörler
Temel iris atrofisinin veya iridokorneal endotelyal sendromlarının nedeni bilinmemektedir. Bu hastalıkların aynı mekanizmanin sonucu olduğu düşünülmektedir. Başlıca sorunun endotelyal hücreler tarafından salgılanan hücre zarında olduğuna inanılmaktadır. Bu zar irisi ve gözün drenaj açısını sarar. Bu zardaki konsantrasyon, pupiller değişimlere ve açı kapanması glokomu sonucuyla periferal anterior sineşinin oluşumuna sebep olur.

Bazı araştırmacılar iltihabın ya da kronik enfeksiyonun bu hastalığa sebep olduğundan şüphelenmektedir.

ICE sendromunun endotelyal katmanda bulunan herpes enfeksiyonundan kaynaklandığına dair bir teori vardır. Bu teoriye göre, bir göz enfekte olduğu zaman diğer göz etkilenmeden önce bağışıklık kazanır.

Görülme Sıklığı
Temel iris atrofisi çok nadir görülen, büyük çoğunlukla orta yaşlı kadınları etkileyen bir hastalıktır. Yaygınlığı tam olarak bilinmemektedir.

Teşhis
Aşağıdaki hastalıkların belirtileri temel iris atrofisi ile benzerlik gösterebilir. Karşılaştırmalar ayırıcı tanı olarak yararlıdır:

Chandler Sendromu endotelyumda, korneanın iç yüzeyinde sıralanmış tek katmanlı hücrelerde korneal ödemin artmasına, irisin şeklinin bozulmasına ve nadiren gözde yüksek basınca sebep olan seyrek görülen bir göz hastalığıdır. Chandler sendromu iridokorneal endotelyal sendromunu oluşturan ve  gözleri etkileyen üç hastalıktan biridir (ilerleyici iris atrofisi ve Cogan-Reese sendromu diğer ikisidir.). Spektrum, tipik olarak erken ve orta yaşlılık dönemlerinde ortaya çıkan ve çoğunlukla kadınları etkileyen tek yönlü bir hastalıktır. Chandler Sendromu bu spektrumun en yaygın görülen klinik çeşididir.

Cogan-Reese Sendromu, iris dokusunun kaybı ve irisde küçük siğil benzeri oluşumların gelişmesi ile karaterize edilen ve son derece nadir görülen bir hastalıktır. Ayrıca gözdeki yükselen basınç (glakom) ve korneal şişme (ödem) gözlemlenebilir. Bu hastalık otozomal baskın kalıtsal hastalık olan Cogan korneal distrofisi hastalığından farklıdır. Temel iris atrofisinin özellikleri olan gözbebeğinin yer ve biçim değiştirmesi Cogan korneal distrofisinde gözlenmez.

Axenfeld sendromu irisin korneaya bağlanma bölgeleri ile nitelenmiş bir hastalıktır. İridokorneal sendromların (Cogan-Reese sendromu, Chandler sendromu ve temel iris atrofisi) aksine Axenfeld sendromunun kalıtsal ve zamanla gelişen bir bozukluk olduğu düşünülmektedir. Tıbbi literatürde Axenfeld ve Rieger sendromlarının ayrı hastalıklar mı olduğu ya da bu iki hastalığın Axenfeld-Rieger sendromu olarak mı bahsedilmesi gerektiği hakkında bir karışıklık vardır. Diğer bir önemli nokta ise Axenfeld-Rieger sendromunun çoğu iridokorneal sendromun aksine çift yönlü olmasıdır. İridokorneal sendromlar çoğunlukla tek yönlüdür.

Rieger anomalisi irisin korneaya bağlanma bölgeleriyle, şekli bozulmuş göz bebeğiyle, korneanın köşelerinin buğulanmasıyla, iris dokusunun yerinden çıkmasıyla ve ikincil glokom hastalığı ile tanımlanmış bir sendromdur. Rieger anomalisi dişsel anormallikler (örneğin, diş sayısının azalması, küçük dişler, anodonti vb.) ve yüzsel anormallikler (örneğin, çenenin olması gereken yerde olmaması, orta yüzün düzleşmesi, geride duran üst dudak ve öne çıkan alt dudak) ile bağlantılı şekilde oluşan sendromdur. Rieger anomalisi kalıtsal ve zamanla ilerleyen bir hastalıktır.

Tedaviler

• İkincil Glokom ve Tedavisi

Glokom, dünya genelinde körlüğün önde gelen sebeplerinden biridir. Bu hastalık gözün içindeki basıncın artması ile karakterize edilir. Eğer tedavi edilmezse yükselen basınç optik sinirleri etkiler ve körlükle sonuçlanır. Glokomun etiyolojisi henüz bilinmemektedir ve bu aktif bir araştırma alanıdır. Amerikan Göz Bilimleri Akademisi, yaşı 40 ve altında ve hastalığı geçirme ihtimali yüksek olan kişilere göz taraması önermektedir. Bu muayenenin önemli unsurları şunlardır: görme keskinliği deneyi, göz içi basıncını ölçmek için tonometri, drenaj açısının açık ya da kapalı olması, gözün ön bölümünün incelenmesi için biyomikroskopik muayene, optik sinirlerin ve gözün arka bölümünün incelenmesi için özel lenslerin kullanılması ve periferal ya da merkezi görme kaybının belirlenmesi için görme alanı testlerinin uygulanması.

Glokom, temel iris atrofisinin ikincil hastalığı olarak meydana gelebilir. İridokorneal sendromdaki glokom mekanizmasının anormal endotelyal hücreler tarafından salgılanan hücre zarından kaynaklandığı düşünülmektedir. Bu zar drenaj açısının trabeküler ağını sarar. Dolayısıyla sıvı çıkışını engeller ve göz içi basıncını yükseltir. Erken dönemlerde açı transparan zar ile çevrili olmasına rağmen klinik yönden açık gözükebilir. Zaman geçtikçe bu zardaki kasılmalar periferal anterior sineşisine ve ikincil açı kapanması glokomuna neden olur.

Temel iris atrofisinin tedavisi genellikle glokomu ve şişmeyi (ödemi) kontrol etmek için gözde damla kullanılmasıdır. Hafif vakalar ya da korneal ödem çoğunlukla yumuşak kontakt lensler ve hipertonik salin solüsyonları ile tedavi edilir. İlerlemiş vakalarda penetrasyon ya da endotelyal kornea nakli gerekebilir, ancak başarısızlık oranı tekrar kornea nakline ihtiyaç duyulduğunda yüksektir. Bazı kişilerde korneal ödem göz içi basıncının azaltılması ile iyileştirilebilir. Glokomun medikal tedavisi genellikle sıvı önleyici ilaçlarla başlar. Bu ilaçlara beta bloklayıcılar, alfa-2 agonistler ve karbonik anhidraz inhibitörleri dahildir. Prostaglandin anologları bazı vakalarda yararlı olabilir. Çoğu iridokorneal sendrom hastasında cerrahi müdahale eninde sonunda gerekmektedir. En yaygın tercih edilen prosedür değişken başarı oranıyla trabekülektomidir. Glokom drenaj cihazları az sayıda hastada olumlu sonuçlar göstermektedir, ancak ileri çalışmalar bu sonuçları daha büyük ölçüde doğrulamayı garanti etmektedir. Lazer tedavisi nadiren etkilidir.

Hastalığın Diğer İsimleri
-ICE sendromu

-İridokorneal endotelyal (ICE) sendromu

Kaynaklar
-https://rarediseases.org/rare-diseases/essential-iris-atrophy/

Genel Bilgi

Rubinstein-Taybi sendromu kısa boy, ciddi zihinsel zekâ geriliği, ayırt edici yüz özellikleri ve geniş başparmaklar ve geniş ayak başparmakları ile ayırt edilen nadir bir hastalıktır. Bu özelliklere ek olarak göz anormallikleri, kalp ve böbrek bozuklukları, diş problemleri ve obezite de bu hastalığa sahip insanlarda görülür. Belirtiler kişiden kişiye değişebildiği gibi genel olarak bu belirtiler görülebilir. Bu hastalığa sahip insanlar doğum sonrası gelişim bozukluğuna sahip olup anormal derecede küçük baş ve beyine sahip olabilir. [1] Bu hastalığa sahip insanlar kanserli ve kanserli olmayan tümörlerin üretilmesi riskine sahiplerdir. Bu sebeple Rubinstein-Taybi sendromuna sahip insanlarin çoğunda lösemi kanseri görülür. Nadir olarak Rubinstein-Taybi sendromuna sahip insanlar kilo almada zorluk yaşayabilir. [2]

Genetik Değişiklikler/Etken Faktörler

CREBBP adlı gendeki mutasyonlar Rubinstein-Taybi sendromuna yol açar. Bu gen başka genlerin aktifliğini kontrol eden bir proteinin üretimini sağlar. Bu protein CREB bağlanma proteini olarak adlandırılır ve hücre büyümesinden bölünmesine kadarki olayların düzenlenmesinde önemli rol oynar. CREBBP geninin bir kopyası silindiyse ya da mutasyona uğradıysa hücre normal CREB bağlanma proteini miktarının yarısı kadar protein üretir. Bu protein miktarındaki düşüş doğumdan önce ve sonra normal gelişimi bozsa da araştırmacılar bu durumun nasıl Rubinstein-Taybi sendromunun belirtilerine yol açtığını belirleyememiştir.

EP300 genindeki mutasyonlar da bu sendromun vakalarının küçük  bir kısmına yol açar. CREBBP geni gibi bu gen de başka genlerin aktifliğini kontrol eden bir proteinin üretimini sağlar. Bu protein de doğumdan önce ve sonra gelişimde önemli rol oynar. EP300 mutasyonları her hücredeki bu genin bir kopyasını pasif hâle getirir ve bu durum normal gelişimi bozarak Rubinstein-Taybi sendromunun tipik özelliklerinin çıkmasına sebep olur. EP300 genindeki mutasyonlar sonucu ortaya çıkan belirtilerle CREBBP genindeki mutasyonlar sonucu ortaya çıkan belirtiler benzerlik gösterir. Araştırmalar EP300 genindeki mutasyonların elde ve ayaklarda daha hafif değişikliklere yol açtığını göstermiştir.

Bu sendromun daha şiddetli vakaları genellikle 16. kromozomun kısa (p) kolundaki genetik materyalin silinmesi sonucu ortaya çıkar. Bu silinme sonucu CREBBP geni ve bu gene komşu birçok genin bilgisi kaybolur. Bu bölgede birçok genin kaybolmasının araştırmacılar tarafından bu sendromun daha karmaşık hale gelmesine neden olduğu düşünülmüştür.

Bu sendroma sahip insanların neredeyse yarısı CREBBP ve EP300 geninde mutasyonlara ya da kromozom 16’da genetik bilginin silinmesine sahip değildir. Bu durumda araştırmacılar başka genlerdeki mutasyonların da bu sendroma yol açacağını düşünmüştür fakat henüz bu genler belirlenememiştir. [2]

Belirti ve Semptomlar

RSTS nadir bir genetik hastalıktır ve vücuttaki birçok sistem ve organı etkileyebilir. Bu sendroma sahip insanlar geniş ve açılı parmaklara, gelişimde geriliğe, konuşmada bozukluğa, zekada geriliğe, baş ve yüzde anormalliklere, solunumda ve beslenmede zorluklara ve ürogenital bozukluklara sahip olurlar. Yüz görünümü çok göze çarpar çünkü kavisli kaşlar, uzun kirpikler, geniş burun köprüsü ve kemerli burun, kavisli damak, somurtan karakteristik bir gülüş ayırt edici özelliklerdendir. [1] Çoğu RSTS’ye sahip çocuklar eklemden uzak başparmağı kemiklerinde ve ayak parmağı kemiklerinde normalin aksine açılanma görülür. El ve ayakların beşinci parmakları bükülmüş pozisyondadır. [3]

Fİgür 1: Rubistein-Taybi sendromlu bir insanın yüzü [5]

Figür 2: Rubinstein-Taybi sendromlu bir insanın eli [5]

Genetik Görülme Sıklığı

Bu hastalık nadir görülen bir hastalıktır. Kadın ve erkek bireyleri eşit şekilde etkiler. Yeni doğan her 100.000 ile 125.000 bebekte 1 görülür. [2]

Kalıtım Paterni/Deseni

Bu hastalığın otozomal baskın kalıtsal paterne sahip olduğu düşünülür. Bu durum her hücrede bir mutant gen kopyası olması hastalığın ortaya çıkmasına yeterli olduğu anlamına gelir. Çoğu vakalarda bu hastalığın ailelerinde hastalık geçmişi olmayan kişilerde yeni mutasyonlar sonucu ortaya çıktığı görülmüştür. [4]

Teşhis Yöntemleri ve Tedaviler

Rubinstein-Taybi sendromunun teşhisi öncelikle fiziksel özelliklere dayanır. Aşağı doğru gözler, burun direği, yüksek damak, ön dişlerdeki çıkıntılı yapı, geniş ve açılı el başparmağı ve büyük ayak baş parmağı teşhisi doğrulayan öncelikli özelliklerdir.

Teşhis, el ve ayak kemiklerindeki bozuklukları ortaya çıkarmak için X-ray çalışmalarıyla da desteklenebilir. CREBBP ya da EP300 genindeki değişiklikler FISH ya da dizilim analiziyle incelenerek RSTS sendromunun teşhisi doğrulanabilir. Genetik test yöntemiyle bu sendroma sahip insanların %50-60’ında CREBBP geni değişiklikleri, %3-8’inde EP300 geni değişiklikleri gözlemlenmiştir.

Rubinstein-Taybi sendromunun tedavisi hastaların belirtilerine göre şekillenir. Kalp bozukluklarını, iskelet bozukluklarını, duyma problemlerini, idrar yolu bozukluklarını, böbrek fonksiyon bozukluklarını teşhis ve tedavi etmek için uzmanlar, çocuk doktorları ve hekimlerden oluşan bir takım gerektirebilir. Aynı şekilde diş hekimleri, konuşma patologları, diyetisyenler ve diğer sağlık profesyonelleri de teşhis ve tedavide önemli rol oynar. RSTS’ye özel büyüme çizelgesine büyüme değişiklikleri not edilmelidir. Yıllık olarak görme ve duyma değerlendirmesi yapılıp kalp, diş ve böbrek bozuklukları görüntülenmelidir.

Ortopedik ameliyat, fiziksel terapi ve başka destekleyici teknikler RSTS sendromlu insanlarda görülen skolyoz gibi iskelet bozukluklarını tedavi etmede yardımcı olabilir.  Bazı durumlarda fazladan el ve ayak parmakları varsa ya da ciddi derecede yanlış dizilmiş parmak varsa el ve ayaklarda ameliyat yapılabilir. Bu sendroma sahip insanlar solunum sistemi ve beslenme bozukluklarının önlenmesi ya da görüntülenmesi için erken müdahaleye gerek duyabilir. Ayrıca tedavi için özel eğitim programları, konuşma ve davranış terapileri, mesleki eğitim de önerilir. Bu sendroma sahip insanlar ve aileleri için genetik danışmanlık önerilebilir. [3]

Hastalıkla İlişkili Genler

• Kromozom 16’daki CREBBP geni ve bu gene komşu başka genler
• EP300 geni

Hastalığın Diğer İsimleri

• Rubinstein sendromu
• Geniş başparmaklılık ve büyük ayak parmaklılığı, karakteristik dış görünüş ve zihinsel gerilik
• RSTS
• Geniş başparmaklılık-Halüks sendromu

Kaynaklar

[1] Kniffin, Cassandra L. OMIM, 2 July 2015, www.omim.org/entry/180849?search=rubinstein-taybi%2Bsyndrome&highlight=syndromic%2Brubinstein%2Btaybi%2Bsyndrome%2Brubinsteintaybi. Erişim Tarihi: 17 Oca. 2019

[2] “Rubinstein-Taybi Syndrome – Genetics Home Reference – NIH.” U.S. National Library of Medicine, National Institutes of Health, Jan. 2007, ghr.nlm.nih.gov/condition/rubinstein-taybi-syndrome. Erişim Tarihi:17 Oca. 2019

[3] “Rubinstein Taybi Syndrome.” NORD (National Organization for Rare Disorders), 2018, rarediseases.org/rare-diseases/rubinstein-taybi-syndrome/. Erişim Tarihi:17 Oca. 2019

[4] “Rubinstein-Taybi Syndrome.” Genetic and Rare Diseases Information Center, U.S. Department of Health and Human Services, 29 May 2017, rarediseases.info.nih.gov/diseases/7593/rubinstein-taybi-syndrome.Erişim Tarihi:17 Oca. 2019

Figür 1 ve 2: “Rubinstein-Taybi Syndrome – Atlas of Human Malformation Syndromes in Diverse Populations.” National Institutes of Health, U.S. Department of Health and Human Services, research.nhgri.nih.gov/atlas/condition/rubinstein-taybi-syndrome. Erişim Tarihi: 18 Oca. 2019

Genel Bilgi

Biyotinidaz eksikliği, vücudun biyotinin geri dönüşümü sağlayamadığı kalıtsal bir hastalıktır. Bu bozukluk yaşamın ilk birkaç ayında veya çocukluk döneminde belirgin hale gelebilir. Hastalığın daha şiddetli şekli ‘derin biyotinidaz eksikliği’ olarak adlandırılır ve gecikmiş gelişim, nöbetler, zayıf kas tonusu (hipotoni), solunum problemleri, işitme ve görme kaybına, hareket ve denge problemlerine (ataksi), cilt döküntülerine, saç kayıplarına (alopesi) ve kandidiyazis adı verilen bir mantar enfeksiyonuna neden olabilir. Daha hafif form ‘kısmi biyotinidaz eksikliği’ olarak adlandırılır; Tedavi olmadan, etkilenen çocuklar hipotoni, cilt döküntüleri ve saç dökülmesi yaşayabilir. Bazı durumlarda, bu semptomlar yalnızca hastalık, enfeksiyon veya vücuttaki diğer stres zamanlarında ortaya çıkar. Biyotinidaz eksikliğine BTD genindeki mutasyonlar neden olur ve otozomal resesif şekilde kalıtsaldır. Biotin ile ömür boyu tedavi,  semptomların ve komplikasyonların oluşmasını önleyebilir veya daha önce gelişmiş olan semptomları iyileştirilebilir.

Hastalığın Diğer İsimleri

Biyotin eksikliği; BTD eksikliği; Geç başlangıçlı biyotin duyarlı yanıt veren çoklu karboksilaz eksikliği; Geç başlangıçlı multipl karboksilaz eksikliği

Genetik Değişiklikler/Etken Faktörler

Belirti ve Semptomlar

Biyotinidaz eksikliğinin belirti ve semptomları tipik olarak yaşamın ilk birkaç ayında görülür, ancak başlangıç yaşı değişebilir. Derin biyotinidaz eksikliğinde, durumun daha şiddetli şekli çocukların nöbetlerinde, zayıf kas tonusu (hipotoni), solunum problemleri ve gelişiminde gecikme olabilir. Eğer tedavi edilmezse, bozukluk işitme kaybına, göz anormalliklerine ve görme kaybına, hareket ve denge problemlerine (ataksi), cilt döküntülerine, saç dökülmesine (alopesi) ve kandidiyazis adı verilen bir mantar enfeksiyonuna neden olabilir. Biyotin takviyesi ile acil tedavi ve yaşam boyu tedavi bu komplikasyonların çoğunu önleyebilir. [1]

Kısmi biyotinidaz eksikliği bu durumun daha hafif bir şeklidir. Etkilenen çocuklar hipotoni, deri döküntüleri ve saç dökülmesi yaşayabilir, ancak bu sorunlar sadece hastalık, enfeksiyon veya vücuttaki diğer stres zamanlarında ortaya çıkabilir. [1]

Aşşağıdaki tablo, bu hastalığa sahip olan kişilerin gösterebileceği belirtileri listeler. Çoğu hastalık için semptomlar kişiden kişiye değişecektir. Aynı hastalığı olan insanlar listelenen tüm belirtilere sahip olmayabilir. Bu bilgi İnsan Fenotip Ontolojisi (HPO) olarak adlandırılan bir veri tabanından gelir. HPO, tıbbi kaynaklarda açıklanan belirtiler hakkında bilgi toplar. HPO düzenli olarak güncellenmektedir. Bir semptom hakkında daha ayrıntılı bilgilere erişmek için HPO ID’yi kullanabilirsiniz.

Tıbbi terimler	Diğer isimler	Daha fazla bilgi edin: HPO Kimliği
İnsanların % 80 – 99’u bu belirtilere sahiptir
Genelleştirilmiş miyoklonik nöbetler		0002123
Metabolik ketoasidoz		0005979
Kas hipotoni	Düşük veya zayıf kas tonusu	0001252
İnsanların % 30 -% 79’u bu belirtilere sahiptir
Kellik	Saç kaybı	0001596
Ataksi		0001251

Genetik Görülme Sıklığı

Derin veya parsiyel biyotinidaz eksikliği 60.000 yenidoğanın yaklaşık 1’inde görülür.

Kalıtım Paterni/Deseni

Bu durum otozomal resesif bir kalıtsal kalıtımla ifade edilir, yani her bir hücrede BTD geninin her iki kopyası da mutasyonlara sahiptir. Biyotinidaz eksikliği olan bir bireyin ebeveynlerinin her biri, mutasyona uğramış genin bir kopyasını taşır, ancak genellikle, durumla ilişkili herhangi bir sağlık problemi yoktur.

Teşhis Yöntemleri ve Tedaviler

Genetik veya nadir bir hastalık için tanı koymak genellikle zor olabilir. Sağlık uzmanları tipik olarak bir tanı koymak için bir kişinin tıbbi geçmişine, semptomlarına, fiziki muayenesine ve laboratuvar test sonuçlarına bakar. Aşağıdaki kaynaklar bu durum için teşhis ve test ile ilgili bilgi sağlar. Teşhis konması hakkında sorularınız varsa, bir sağlık uzmanına başvurmalısınız.

Test Kaynakları,

Genetik Test Kayıt Defteri (GTR), bu durum için genetik testler hakkında bilgi sağlar. GTR için hedef kitle, sağlık hizmeti sağlayıcıları ve araştırmacılardır. Genetik test hakkında özel soruları olan hastalar ve tüketiciler bir sağlık kuruluşu veya genetik uzmanı ile irtibata geçmelidir.

Yenidoğan Tarama,

Bir bebeğin pozitif bir yenidoğan taraması sonucu olduğunda sağlık profesyonellerinin izlemesi gereken kısa vadeli eylemleri tanımlayan bu durum için bir ACTion (ACT) sayfası mevcuttur. ACT sayfaları Amerikan Tıp Genetiği Koleji ile işbirliği içinde uzmanlar tarafından geliştirilmiştir.

Yenidoğan tarama sonucunun pozitif olduğu bir bebekte son tanının belirlenmesi için bu durum için bir Algoritma akış şeması mevcuttur. Algoritmalar, American Medical Genetics College ile işbirliği içinde uzmanlar tarafından geliştirilmiştir.

Bebeğin İlk Testi, ailelerin ve sağlayıcıların ulusun yenidoğan tarama eğitim merkezidir. Bu site yerel, eyalet ve ulusal düzeylerde tarama hakkında bilgi ve kaynaklar sağlar ve yenidoğan tarama bilgileri için Clearinghouse olarak hizmet verir.

Ulusal Yenidoğan Tarama ve Küresel Kaynak Merkezi (NNSGRC), sağlık uzmanlarına, halk sağlığı topluluğuna, tüketicilere ve kamu görevlilerine fayda sağlamak için yenidoğan taraması ve genetik alanında bilgi ve kaynaklar sunmaktadır.

Hastalıkla İlişkili Genler

BTD geni, biyotinidaz adı verilen bir enzim üretmek için talimatlar sağlar. Bu enzim, karaciğer, yumurta sarısı ve süt gibi yiyeceklerde bulunan bir B vitamini olan biotin’i geri dönüştürür. Biotinidase, gıdadaki proteinlere bağlı olan biyotini uzaklaştırır, bu da vitamini serbest (bağlanmamış) halde bırakır. Vücudun, biyotine bağımlı karboksilaz denilen enzimleri aktive etmek için serbest biyotine ihtiyacı vardır. Bu karboksilazlar, proteinlerin, yağların ve karbonhidratların parçalanması da dahil olmak üzere birçok kritik hücresel fonksiyonda rol oynar. [2]

Kaynaklar

1. Biotinidase deficiency. Genetics Home Reference (GHR). Aralık, 2014; http://www.ghr.nlm.nih.gov/condition/biotinidase-deficiency.
2. BTD gene,Genetics Home Reference (GHR).Ocak, 2019; https://ghr.nlm.nih.gov/gene/BTD

Genel Bilgi

Kuskokwim hastalığı, sadece güneybatı Alaska’nın Kuskokwim Nehri deltası bölgesindeki ve çevresindeki Yup’ik Eskimolar arasında meydana gelen konjenital (doğumda mevcut) bir kontraktür bozukluğudur. Etkilenen bireyler genellikle, fakat her zaman değil, büyük eklemlerin (özellikle dizler ve / veya dirsekler) spinal, pelvik ve ayak deformitelerinin konjenital kontraktürlerine sahiptir. (Konjenital kontraktürler: Kasların anormal şekilde kasıldığı veya kısa olduğu doğumdan kaynaklanan bir kas hastalığı. Bir veya daha fazla kas tutulabilir ve bireysel kasın tutulum derecesi değişebilir.) Kuskokwim hastalığına FKBP10 (diğer adıyla 65 kDa FK506-bağlayıcı protein) genindeki mutasyonların neden olduğu gösterilmiştir ve otozomal resesif şekilde kalıtsaldır.

Etkilenen bireyler tipik olarak akranlarından daha kısadır ve anormal derecede büyük bir kafaya (makrosefali) sahip olabilirler.

• Makrosefali
  

Genetik Görülme Sıklığı

Kuskokwim sendromu oldukça nadirdir. Güneybatı Alaska’daki Yup’ik Eskimo nüfusundan az sayıda insanı etkiler.

Sebepleri

Kuskokwim sendromu, FKBP10 proteini (daha önce FKBP65 olarak bilinir) yapmak için talimatlar veren FKBP10 genindeki mutasyonlardan kaynaklanır. Bu protein, vücudun kemiklerini, eklemlerini ve organlarını destekleyen bağ dokularına yapı ve güç sağlayan kollajen adı verilen karmaşık moleküllerin doğru işlenmesi için önemlidir. Kolajen molekülleri, hücrelerin etrafındaki boşluklarda (hücre dışı matriks) bulunan uzun, ince fibriller oluşturmak için birbirine çapraz bağlanır. Çapraz bağların oluşumu çok güçlü kollajen fibrillerine yol açar. FKBP10 proteini, kolajenlere yapışır ve çapraz bağlanmalarında rol oynar.
FKBP10 genindeki bir mutasyon, FKBP10 proteinini değiştirerek, dengesiz ve kolay bir şekilde parçalanmasını sağlar. Sonuç olarak, Kuskokwim sendromu olan kişiler, normal FKBP10 proteininin sadece yüzde 5’ine sahiptir. Protein seviyelerindeki bu azalma kollajen çapraz bağlanmasını engeller ve dağınık bir kollajen molekülleri ağına yol açar. Kolajen matrisindeki bu değişikliklerin, Kuskokwim sendromu olan kişilerde eklem kontraktürleri ve diğer anormalliklerin gelişiminde nasıl yer aldığı açık değildir.

• Bağ Doku
  

Semptomlar ve Belirti

Kuskokwim hastalığına sahip bireylerde belirti ve semptomların çeşitliliği ve şiddeti, kardeşler arasında bile değişebilir. Etkilenen bireyler genellikle, özellikle çocukluk döneminde ilerleyen ve bireyin yaşamı boyunca devam eden alt ekstremitelerdeki doğumsal kontraktürlere sahiptir. (Alt ekstremite vücudun alt kısımlarından biridir. Kalçalar, bacaklar, ayak bilekleri ve ayakların hepsi alt ekstremite olarak kabul edilir.) Ancak kuskokwim hastalığına sahip her bireylerin doğumda kontraktürleri yoktur.

Kontraktürün şiddeti, herhangi bir bireyde çok asimetrik olabilir. Dizler ve dirsekler sıklıkla etkilenir ve omurganın, pelvisin ve ayakların iskelet anormallikleri de sıklıkla görülür. Kontraktürlü uzuvların kas atrofisi ve dizkapaklarının (patella) yer değiştirmesi de bildirilmiştir.

Yumuşak iskelet özellikleri ortaktır. Vertebral özellikler arasında spondilolistez, hafif ile orta derecede skolyoz ve / veya lordoz bulunabilir. Etkilenen birçok kişi birkaç düşük enerjili kırık geçirmiştir. Bildirilen diğer iskelet anomalileri bunyonları (halluk valgus), “düz ayaklar” (plano valgus ayakları) ve kulüp ayaklarını (talipes equinovarus) içerir. Dişlerin gelişimi ve düzenlenmesi normaldir. Dizlerin tam iki taraflı kontraktürü olan bazı bireyler “ördek yürüyüşü” (topuklarında kalça ile otururken) veya “diz yürüyüşü” ile (alt bacakları arkalarında kalçalarına çekilerek dizlerinin üzerinde hareket ederek) hareket edebilirler, Etkilenen bireylerin çoğu, çocuklukta bacak destekleri ve / veya ameliyatlarla tedavi edilir ve dik yürür.

Kalıtım Paterni / Deseni

Bu durum otozomal resesif bir kalıtımla ifade edilir, yani her hücrede genin her iki kopyası da mutasyonlara sahiptir. Otozomal resesif hastalığı olan bir bireyin ebeveynlerinin her biri mutasyona uğramış genin bir kopyasını taşır, ancak bunlar genellikle durumun belirtileri ve semptomlarını göstermezler.

• otozomal resesif
  

Hastalığın Diğer İsimler

• Artrogripoz benzeri sendrom
• Bruck sendromu 1
• Kuskokwim hastalığı

Hastalıkla ilgili genler

• FKBP10

Tedavisi

Kuskokwim hastalığının tedavisi, etkilenen her bireyin belirti ve semptomlarının doğasına ve ciddiyetine bağlıdır. Artrogripozi tedavisi için şu anda tamamen başarılı bir yaklaşım mevcut değildir. Tedavinin hedefleri alt ekstremite hizalamasını, ambulasyon için stabilitenin sağlanmasını (hareket etme) ve kendi kendine bakım için üst ekstremite fonksiyonunu iyileştirmeyi içerebilir. Kuskokwim hastalığına sahip birçok kişi bacak destekleri ve / veya ameliyatla tedavi edilir ve sonunda dik olarak yürürler.

Kaynaklar
https://rarediseases.info.nih.gov/diseases/3150/kuskokwim-syndrome

https://ghr.nlm.nih.gov/condition/kuskokwim-syndrome#diagnosis